Friday 25 January 2008

Ανοιχτή Γλαροεπιστολή

Μετά από την υπέροχη ανάρτηση της e-sister μου, Γλαρένιας, της αφιερώνω την αρχή του μοναδικού αυτού βιβλίου του Ρίτσαρντ Μπαχ... εκ του οποίου τις έννοιες είμαι σίγουρος ότι τις εφαρμόζει. Γιατί, όπως λέει και παρακάτω... δεν έχει σημασία η τροφή, αλλά η πτήση η ίδια. Άλλωστε, πώς θα κατάφερνε να φτιάξει το γλαροπουλαίικο, να υιοθετήσει e-γιους και τον e-brother της [εγώ είμαι αυτός! ] και να προλαβαίνει να μας χαρίζει τις μοναδικές αναρτήσεις της και την μπλογκοπαρέα της;It was morning, and the new sun sparkled gold across the ripples of a
gentle sea. A mile from shore a fishing boat chummed the water. and the
word for Breakfast Flock flashed through the air, till a crowd of a
thousand seagulls came to dodge and fight for bits of food. It was another
busy day beginning.
But way off alone, out by himself beyond boat and shore, Jonathan
Livingston Seagull was practicing. A hundred feet in the sky he lowered
his webbed feet, lifted his beak, and strained to hold a painful hard
twisting curve through his wings. The curve meant that he would fly
slowly, and now he slowed until the wind was a whisper in his face, until
the ocean stood still beneath him. He narrowed his eyes in fierce
concentration, held his breath, forced one... single... more... inch...
of... curve... Then his featliers ruffled, he stalled and fell.
Seagulls, as you know, never falter, never stall. To stall in the air
is for them disgrace and it is dishonor.
But Jonathan Livingston Seagull, unashamed, stretching his wings
again in that trembling hard curve - slowing, slowing, and stalling once
more - was no ordinary bird.
Most gulls don't bother to learn more than the simplest facts of
flight - how to get from shore to food and back again. For most gulls, it
is not flying that matters, but eating. For this gull, though, it was not
eating that mattered, but flight. More than anything else. Jonathan
Livingston Seagull loved to fly.
This kind of thinking, he found, is not the way to make one's self
popular with other birds. Even his parents were dismayed as Jonathan spent
whole days alone, making hundreds of low-level glides, experimenting.
Richard Bach. Jonathan Livingston Seagull

Πήρα ωστόσο μια ανάσα προς τον βορρά και έμαθα ότι ο Ιωνάθαν εθεάθη πριν 3 χρόνια στην Χαλκιδική! Με την παρουσία του, μας έμαθε ότι ο καθένας μας είναι ήδη ένας γλάρος από μόνος του, αρκεί να τεντώσει τα φτερά του, να απογειωθεί, να γίνει ένα με τον άνεμο, τα σύννεφα και τον ουρανό... κι ας ξέρει ότι μπορεί να γκρεμοτσακιστεί στην προσπάθεια... ενώ ταυτόχρονα, ποσώς τον ενδιαφέρει αυτό...

5 comments:

Ανασα του Βορρα said...

Καλώς σε βρήκα Nickstef!
'Εχει ενδιαφέρον εδώ,μ'αρέσει!
Πάω να μελετήσω και τις άλλες αναρτήσεις σου.Και ρίξε και καμμιά ματιά και κει..ίσως αφήσω το σχολιάκι μου.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

:-)
Τί πανέμορφη και ευχάριστη έκπληξη είναι αυτή e-brother MOY ("εσύ είσαι αυτός!)....
Και...λαμπερή σαν τη σημερινή τη μέρα!!!
Θεέ μου, άλλη συγκίνηση πάλι σήμερα... χθες ο radio marconi με τις καρδιές μου (1/11) είπε...πάτε να με ξεκάνετε εσείς και παραείμαι ευαίσθητη...

Λοιπόν, στην από 29/10 και με τίτλο "Τι είναι ο παράδεισος" είχα ένα άλλο απόσπασμα από το περιώνυμο και διαχρονικό βιβλίο.
Το έχω και εγώ στην ελληνική έκδοση, αλλά το σημερινό σου δώρο ήταν ανεπανάληπτο..
Διότι τα Αγγλικά τα απολαμβάνεις ως άκουσμα, μόνο με τη σωστή προφορά διαβασμένα. Τούτο μόνο ο Γλάρος μου μπορούσε να το κάνει, αφού από εσένα που επίσης είσαι άριστος γνώστης τούτο καθίσταται αδύνατον...
Σνιφ....
:-)))
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Feidias said...

Διαβάζοντας λοιπόν κάτι στο πρωτότυπο κείμενο και στη γλώσσα στην οποία γράφτηκε καταλαβαίνεις πόσο χάνει σε αίσθηση μια μετάφραση και πόσο απαραίτητο είναι να ακούς τις λέξεις που χρησιμοποίησε ο ίδιος οσυγγραφέας!Ζηλεύω αυτούς που μπορούν και διαβάζουν ποίηση και λογοτεχνία στα Ισπανικά.Τι μεγαλείο να μπορείς να διαβάζεις Λόρκα και Νερούδα και Θερβάντες στο πρωτότυπο,να λες δυνατά τις λέξεις να τις ακούει ξανά το αυτί,να τις χαίρεται!Να πω και μπράβο Στεφανάκο που θυμήθηκες τον Ερωτόκριτο,εκτός από ποιητική ομορφιά έχει πολλή σοφία μέσα σους μουσικούς στίχους του!
Εύχομαι πάντα,όταν οι άλλοι κοιτάνε με αχόρταγο μάτι τη "τροφή" εσύ να σφίγγεις τα μάτια με προσήλωση στη πτήση,σαν άλλος Ιωνάθαν!
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα να έχεις!

Σπύρος said...

Λατρεμένο! Απο τα λίγα βιβλία που πραγματικά λάτρεψα και δεν ήθελα να αφήσω απο τα χέρια ΠΕΤΑ ΟΣΟ ΨΗΛΑ ΜΠΟΕΙΣ !! ΠΕΤΑ !! ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣ!!! ΝΙΩΣΕ ! ! ...

Αυτη η φώτο ειναι απο την αγγλική έκδοση του βιβλίου ; ...

Να εισαι καλα για το απόσπασμα..ειναι κυριολεκτικά επος...ο ΓΛΑΡΟΣ..

ΦΙΛΙΑ

Καλημέρα και καλη βδομάδα:)

Cinestef said...

@Everyone
Χαίρομαι! Χαίρομαι!
:-)))))))))