 |
| Ανθοπωλείο Συντάγματος |
Αγαπημένο μου ημεροϊστολόγιο,
Τι εβδομάδα κι αυτή; Πολλές οι απεργίες. Θα σταθώ στην μία που με επηρέασε άμεσα: Στην απεργία των ΜΜΜ και κυρίως του Μετρό γιατί αυτό χρησιμοποιώ κάθε μέρα.
 |
| Ακρόπολη |
Ήρθε η Δευτέρα και Μετρό γιοκ. Πουρνό - πουρνό ξεκίνησα το βάδην προς το γραφείο. Είχε συννεφιά και κρύο, αλλά, τι να κάνω, χειμώνας είναι. Σημειώνω ότι το γραφείο είναι 9 χιλιόμετρα από το σπίτι.
Πέρασα από όλα τα αρχαία της Αθήνας. Τι την Ακρόπολη είδα. Τι τον Κεραμεικό. Τι την Αρχαία Αγορά.
 |
| Ο Ναός του Ήφαιστου |
Άκουσα και πολλή μουσική κι εννοείται ότι τράβηξα πολλές φωτογραφίες. Έγινα τουρίστας στην πόλη μου την ίδια! Στο Μέγαρο Μουσικής μπροστά είδα ότι στον ορίζοντα εμφανίστηκε ένα κίτρινο πραγματάκι με δυο αντένες. Όχι, δεν ήταν μελισσούλα. Ούτε πεταλουδίτσα. Τρόλεϊ ήταν με το οποίο συνέχισα τη διαδρομή προς το γραφείο. Το βράδυ ακολούθησε η ίδια διαδικασία, αλλά από την αντίθετη.
 |
| Το Τραινάκι στην Αδριανού |
Ήρθε και η Τρίτη. Πάλι είδα τα αρχαία μας. Πέρασα από το γιουσουρούμ στο Μοναστηράκι, από το γιουσουρούμ στο Σύνταγμα. Πολύς ο κόσμος που πήγαινε στη δουλειά με το Πεζό 2. Στον Ευαγγελισμό μπροστά, ω του θαύματος, σταμάτησε ένα ταξί.
 |
| Καθιστική περιστεροδιαμαρτυρία |
Την Τετάρτη δεν υπήρχε ΜΜΜ ούτε για δείγμα. Η μέρα χρίστηκε μουσικώς Beatle-ική! Από την πρώτη περίοδο. Ξέρετε, "ση λοβς γιου! Για! Για! Για!" Εγώ σκεφτόμουν, "τι καλά, πρωί-πρωί περίπατος στην Αθήνα! Ησυχία. Ηρεμία." Πέρασα από τα ανθοπωλεία του Συντάγματος και μου χάρισαν μανουσάκια. Άι λοβντ ιτ! Για! Για! Για! Στο Χίλτον μπροστά ζήτησα από το Σύμπαν να μου φέρει ένα ταξί που α) θα ήταν άδειο και β) θα κάπνιζε και ο οδηγός. Το Σύμπαν μου έφερε το άδειο ταξί με τον καπνίζοντα οδηγό.
Αναπολώ αυτές τις τρεις μέρες που περπάτησα γύρω στα 15-20 χιλιόμετρα και σκέφτομαι ότι χάρη στις απεργίες των ΜΜΜ, χάρηκα λίγο και την Αθήνα. Έκανα γυμναστική. Έσφιξαν τα πόδια, οι γάμπες, το κωλαράκι. Το να απεργεί το Μετρό κάνει καλό στην υγεία!
Σήμερα δεν έχει απεργία. Τους το συγχωρώ όμως γιατί κάνει ψοφόκρυο και βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Μετά χαράς θα δεχτώ την επόμενη απεργία του Μετρό. Και ναι, άμα λάχει, με το δισάκι μου στον ώμο, το άιποντ στ'αυτιά και την φωτογραφική κολλημένη στη μούρη... θα περπατήσω τα 9 χιλιόμετρα!
Κι αν δεν αντέξω... ε, υπάρχει και το Σύμπαν.
7 comments:
Tα μοσχομυριστά μανουσάκια, που οι Αθηναίοι τα λέμε ζουμπούλια,ευωδιάζουν πάνω στο γραφείο μου, εδώ και τρεις μέρες! Τα μετονομάζω σε απεργοβαδιστάκια και τα καμαρώνω, έτσι κομψά, μέσα στο διάφανο βάζο!
Μην το γελάς, έχω γίνει φέτες με αυτές τις απεργίες.
(μεταξύ μας συνεχίζω να είμαι γκοφρέτες αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
θυμάμαι. Και χαίρομαι να το διαβάζω μετά από μέρες, αυτό που θυμάμαι. Περπάτησες στην όψη της ΑΘήνας που σχεδόν μου δημιούργησες...
φιλιά, η Νίκον του Ν.
Χαχα...χαίρεται, είμαι η Άιναφετς...χαίρομαι που γνώρισα τον Σοναφέτς...μήπως είσαι και εσύ μάγος;
@Peggy - Given the chance, I shall bring more.
@Mahler - Μια χαρά είναι και οι γκοφρέτες!
@Gide - Αγαπητή Nikon του N., χαίρομαι. Περιμένω να έρθεις και πάλι για να εστιάσεις κι άλλο στην όψη της Αθήνας αυτή, και το σχεδόν να φύγει από τη μέση των "που ... μου".
@Άιναφετς - Ναι, είμαι, αλλά σε συγκεκριμένα πράγματα μόνο. ;-)
Εξαρτάται πού μένεις και πού δουλεύεις! για σκέψου να μένει κανείς Πατήσια και να δουλεύει Νέο Κόσμο!
Για φαντάσου μένει κανείς στο κέντρο και να εργάζεται στα βόρεια προάστια. ;-)
Post a Comment