Friday 7 December 2007

(a)Live from the clinic! Episode 2: Scarbelly - the aftermath!

Τι μέρα κι αυτή!
Πέρα από την επέμβαση κατάφερα να γίνω και ρόμπα στο γραφείο. Γινόταν μήτινγκ στο γραφείο του γενικού διευθυντή. Λέει στους συναδέλφους: "υπολογίζω ότι μάλλον τώρα πρέπει να έχει βγει ο ΣίνεΣτεφ από το χειρουργείο και θα τον ξύπνουν σιγά-σιγά."
Ο άνθρωπος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του και ξαφνικά πετάγεται η γνωστή ένδειξη στον υπολογιστή του: ο χρήστης σίνεστεφ μόλις συνδέθηκε στον εμ ες εν μέσεντζερ!
Υπολογίζω ότι θα ακούστηκε ένα χορωδιακό "ΨΩΝΑΡΑ!" από όλα τα στελέχη της εταιρείας! Άδικο έχουν;

Πίσω στο συνεργείο, έχωσαν μου και ένα pipeline στο χέρι για να μπαίνουν ορός, παυσίπονα και αντιβιοτικά στον οργανισμό μου για να μην χρειαστεί να μου κάνουν ενέσεις στον ποπό! Μπλιάχ! Μετά από λίτρα διαφόρων υγρών, αναρωτιέμαι αν πλέον ρέει αίμα στις φλέβες ή αν έχει αντικατασταθεί από ποτάμια ορών και φαρμάκων!

Έρχεται και ο νοσηλευτής και μου λέει: "αν φας αυτές τις πάστες από το Παπαγκαλίνο, θα κάνεις έμετο και θα αναγκαστώ να σου κάνω ένεση."
"Δεν θα τις φάω τις πάστες από το Παπαγκαλίνο," υποσχέθηκα.
Έφαγα τις πάστες από το Παπαγκαλίνο.
Ούτε έμετο έκανα.
Ούτε ένεση έκανε.

Επίσης, με επισκέφτηκαν Πανθέες από Προσωπικό και Μπλογκολυμπικό Πάνθεον. Τι γλυκές που είναι οι μικρές μου νεράιδες! Μου κράτησαν παρέα καθώς οι Πανθέοι εκπληρώναν υποχρεώσεις, πάλευαν σε μάχες, κατακτούσαν χώρες μακρινές, ανάρρωναν από κρυολογήματα και πήγαιναν σε Νίκους για τα χρόνια πολλά!
Και κάπως έτσι πέρασε η μέρα του Σίνεστεφ ως Scarbelly στην κλινήκη!

Προς το παρόν, η νύχτα κυλάει ήρεμα. Πονάμε λιγάκι στο σασί μετά από το σημερινό σέρβις, αλλά καταφέραμε να σηκωθούμε και να κόψουμε βόλτες στο δωμάτιο.

Ανυπομώνω να ρθεί το πρωί για να γυρίσω και στον αγαπημένο μου Σίνεντογκ ο οποίος περνάει τη νύχτα μόνος και μάλλον θα έχει κάνει το σπίτι "δικό του."

Ολόκληρονοντας αυτήν την ανάρτηση, με έπιασε η νυχτερινή νοσοκόμα με το ένα χέρι να γράφω και με το άλλο να τρώω την προτελευταία πάστα Παπαγκαλίνο!
Προσπάθησα να προσποιήθω ότι αυτό που έβλεπε δεν ήταν αυτό που... έβλεπε. Με πρόδωσε όμως η σοκολάτα που είχε πασαλοιφτεί στα χείλια και στο πηγούνι μου κι επίσης είχε τρέξει γρήγορα να διακοσμήσει το μπλουζάκι μου.
Ούτε έμετο έκανα.
Ούτε ένεση στον ποπό μου έκανε.
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®

5 comments:

Ε.Α. said...

ME TO KALO H MEGA EPISTROFH TOU CineSTEF!!! :) :) :) :) :)

Αλεξάνδρα said...

Μου αρέσει που το κέφισου, κέφι σου. Δεν έχασες καθόλου το χιούμορ σου!

Τι ωραία που ευχαριστήθηκες τα παστάκια χωρίς ένεση!

Φιλιά

Cinestef said...

@The Espressionist
Η μέγα επιστροφή έγινε! Τώρα ζούμε την μέγα ανάρρωση... eek!

@Aλεξάνδρα
Το κέφι δεν το έχασα γενικά, αλλά μια δυο φορές έχασα την ψυχραιμία μου. Το παλεύουμε όμως.
Κουμπαρίσια φιλιά!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Α, ρε Στεφούλη, έχασα επεισόδια...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Jimmy Rose said...

That' s the spirit...