Hi!

When Jason met CineStef

Πριν από λίγες μέρες μου ζήτησε ο Ιάσωνας, ναι ο γνωστός με το Χρυσόμαλλο Δέρας, να του δώσω μια μίνι συνέντευξη. Στην αρχή αρνήθηκα, αλλά κατόπιν σκέψης, είπα, τι έχω να χάσω... ας του κάνω το χατίρι μιας και η δικιά του είχε πεταχτεί μέχρι την Κολχίδα νια να τακτοποιήσει κάποια κληρονομικά θέματα.

Η συνέντευξη δόθηκε στον ίδιο χθες το απόγευμα, στο κατάστρωμα της F/B Αργώ καθώς έκοβε κύκλους γύρω από την Φαλκονέρα.

Ο Ιάσωνας καθισμένος σε έναν, μάλλον ιμιτασιόν, θρόνο Μινωικού τύπου από ξύλο και μάρμαρο, κι εγώ σε ένα υπέροχο, σούπερ βολικό ανάκλιντρο με ένα δροσερό κοσμοπόλιταν στο χέρι, ξεκινάμε τη συνέντευξη.

Ιάσων: Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
CineStef: Έλα βρε Σωνούλη! Πριν από λίγο καθόμασταν παρέα στο υδρομασάζ! Στον ενικό!

[Κοκκινίζει]

Το νόημα της απόλυτης ευτυχίας για μένα αλλάζει καθώς περνούν τα χρόνια. Για τώρα θα έλεγα ότι όταν θα λύσω το στεγαστικό / επαγγελματικό / ερωτικό ζήτημα, θα είμαι απόλυτα ευτυχισμένος.

Ιάσων: Tι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
CineStef: Κόψε το «σας», ρε!

[Ξεροβήχει]

Αυτό που με κάνει να σηκώνομαι το πρωί είναι το γεγονός ότι, α) ναι, μπορώ να σηκωθώ, β) ξέρω ποιοι/ες είναι εκείνοι/ες που μ’ αγαπούν και γ) δεν έχω άλλη επιλογή διότι μόλις πάρει χαμπάρι ο μικρός ότι έχω ανοίξει έστω και το ένα μάτι, πετάγεται πάνω μου από τη χαρά του και μου ρίχνει το πρώτο γλωσσόλουτρο της μέρας.

Ιάσων: Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
CineStef: Δεν μπορώ να πω. Ντρέπουμαι.
[Πονηρό βλέμμα από Ιάσωνα]

Ιάσων: Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα μου είναι;
CineStef: Δεν σε ξέρω τόσο καλά βρε Ιάσωνα. Ρώτα με σε μερικά χρόνια.
Αν αναφέρεσαι στον δικό μου χαρακτήρα, πολυσχιδής θα έλεγα.

Ιάσων: Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα ;
CineStef: Αν δεν κόψεις το «σας», θα βρεθείς να κολυμπάς στα ανοιχτά της Φαλκονέρας. Τέλος πάντων. Το βασικό μου ελάττωμα μάλλον είναι το γεγονός ότι με πολύ κόσμο είμαι τρομερά επιεικής.

Ιάσων: Σε ποια λάθη δίνεις επιείκεια;
CineStef: Στον εγωισμό των άλλων.

Ιάσων: Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε;
CineStef:: Κάποιοι θα έλεγαν με τον Καλιγούλα. Γιατί, όμως, δεν ξέρω. Μερικές φορές όμως έχω την αίσθηση ότι φέρω την κατάρα του Πρωτομάρτυρα.

Ιάσων: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ήρωες σήμερα;
CineStef: Υπάρχουν ήρωες σήμερα;

Ιάσων: Ποιο είναι το αγαπημένο σου ταξίδι;
CineStef:: Δεν έχω κάνει πολλά ταξίδια, αλλά το καθένα είχε την χάρη του.

Ιάσων: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
CineStef: Τράβα στη βιβλιοθήκη μου και ρίξε μια ματιά βρε αδερφέ! Τι να σου πω; Ο καθένας τους κάτι έχει να μου πει.

Ιάσων: Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άνδρα;
CineStef: Το να δέχεται αυτό που είναι και να πράττει ανάλογα σαν σωστό μέλος της κοινωνίας.

Ιάσων: Ποια αρετή προτιμάς σε μια γυναίκα;
CineStef: Μου θύμισες τους στίχους της Νικολακοπούλου από τη Λυσιστράτη, «τσαχπινιά, πουτανιά και ξυράφι μυαλό».

Ιάσων: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συνθέτης;
CineStef: Να σε στείλω στη δισκοθήκη μου, Σωνούλη; Πάντως, οπερατικά είμαι Ροσινικός, Ντονιτσετικός, Πουτσινικός. Τείνω να είμαι Χατζιδακικός επίσης, αλλά εκτιμώ πολλούς, πολλούς άλλους και άλλες συνθέτες.

Ιάσων: To τραγούδι που σφυρίζεις στο ντους;
CineStef: Το “And I am Telling You” από το Dreamgirls. Στο ντους και στο αμάξι τείνω να γίνομαι μια χοτ μπλακ γκόσπελ μάμμα!

Ιάσων: Ποιο βιβλίο σε σημάδεψε;
CineStef: Θα αναφερθώ σε τρία. «Το Εκκρεμές του Φουκώ» του Έκο, το «The Five People You Meet in Heaven» του Mitch Albom και «Η Ωραία της Κρήτης» του Σταύρου Καρκαλέτση.

Ιάσων: Ποια ταινία σε σημάδεψε;
CineStef: Οι «Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης» του Almodòvar.

Ιάσων: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
CineStef: Ο Βησσαρίωνας.

Ιάσων: Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;
CineStef: Όλα είναι, με μια ιδιαίτερη συμπάθεια στο γαλάζιο.

Ιάσων: Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη σου επιτυχία;
CineStef: Το γεγονός ότι ακόμα ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τους άλλους και μαθαίνω, μαθαίνω, μαθαίνω.

Ιάσων: Ποιο είναι το αγαπημένο σου ποτό;
CineStef: Το κρασί!

Ιάσων: Για ποιο πράγμα μετάνιωσες περισσότερο;
CineStef: Σε παραπέμπω στο ανάλογο post του blog μου. Έχετε δορυφορικό Internet στην Αργώ;

Ιάσων: Τι απεχθάνεσαι περισσότερο από όλα;
CineStef: Και πάλι. Στο post.

Ιάσων: Όταν δεν γράφεις ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
CineStef: Παρέα, παρέα, παρέα.

Ιάσων: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;
CineStef: Μήπως να σου εκτυπώσω το «Μεταφορικό Στριπτίζ»;

Ιάσων: Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
CineStef: Μόνο little white innocent lies.

Ιάσων: Ποιο είναι το μότο σου;
CineStef: Δεν έχω μότο. Αμάξι οδηγώ.

Ιάσων: Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
CineStef: Γαλήνια και χαμογελαστά.

Ιάσων: Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
CineStef: «Καλωσόρισες».

Ιάσων: Σε ποια πνευματική κατάσταση είσαι αυτόν τον καιρό;
CineStef: Πλήρης ανοικοδόμηση της ζωής. Άγχος, αγωνία, αλλά και χαρά.
[παύση]

Τι; Αυτό ήταν;

Ιάσων: Ε... Ναι.

CineStef: Έχεις μαζί σου το αντηλιακό;

O Canada, αυτή είναι η νέα σου σοδιά!

Αυτός ο Καναδάς... τι μας στέλνει κατά διαστήματα!
Ενδιαφέρουσα σκηνοθετική προσέγγιση αν κι εγώ προσωπικά θα γύριζα διαφορετικά το κλιπάκι. Όπως και νά'ναι, σας χαρίζω τούτο το υπέροχο τραγουδάκι αυτό το ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα.
Απολαύστε!

Το τραγούδι αυτό το αφιερώνω στην Αμαλία με την ελπίδα ότι όπου και να είναι τώρα, θα αισθάνεται όμορφα και θα μας κοιτά με χαμόγελο στο πρόσωπο.

Απορία το Σαββατόβραδο

Πού τελειώνει η αγάπη ή/και ο έρωτας και ξεκινάει το κόλλημα;

Σήμερα άκουσα... 10

Τι πιο συγκινητικό από το να δεχτεί ο καλλιτέχνης το ίδιο του το τραγούδι από το κοινό του τη στιγμή που πάει να του το καταθέσει ο ίδιος, ή σε αυτήν την περίπτωση, η ίδια.

Ανατριχιαστικοί οι τελευταίοι στίχοι:

Je t'aime, je t'aime
Comme un fou comme un soldat
Comme une star de cinema
Je t'aime, je t'aime, je t'aime, je t'aime, je t'aime, je t'aime
Comme un loup comme un roi
Comme un homme que je ne suis pas
Tu vois, je t’aime comme ça

My Favourite Commercials 7

"ALLUMEZ LA FLAMME!"

Το Καλοκαίρι

Άπ' τό κανάλι οι πάσσαρες μέ τ' άπλωτά πανιά
γυρίζουν πρίμα,
μάς φέρνουν τά ζακυθιανά λουλούδια τ' άκριβά,
τό πέρασμά τους γλύκανε κ' έσένα, πικρό κύμα!

Καί πιό καλοπιθύμητα καί πιό φανταχτερά
κι άπό τά κρίνα,
πάσσαρες γοργοσάλευτες, μέ τ' άσπρα σας φτερά,
μάς φέρνετε τ' άγόρια μας άπ' τή μεγάλη Άθήνα.

Kι άνοίχτε, λιακωτά, χλωρά, φουντώστε, πασκαλιές του
πόθου ή σκόλη·

καί σείστε τά μαντήλια σας άνάερα, λιγερές·

παραμονεύουν οί ερωτες έτοιμαστήτε, μώλοι,

τό καλοκαίρι μύρισε' προσμένουν οί άμμουδιές
καί τά πρυάρια,

πρίν έμπης, άθεη χειμωνιά, νά γίνουν έκκλησιές·

οί έρωτεμένοι λειτουργοί καί τά φιλιά τροπάρια.

Κωστής Παλαμάς, 1909

*Μετά από ένα πανέμορφο περίπατο αυτό το βροχερό απόγεμα του Μάη, με βρήκα να αναζητώ τις λιακάδες και τις θάλασσες του καλοκαιριού. Πηγαίνω για μια μίνι χειμέρια νάρκη με την ελπίδα ότι όταν ξυπνήσω θα έχει έρθει η αγαπημένη μου εποχή...

A Prayer in E-flat major...

The long and winding road
That leads to your door
Will never disappear
I've seen that road before
It always leads me here
Lead me to you door

The wild and windy night
That the rain washed away
Has left a pool of tears
Crying for the day
Why leave me standing here
Let me know the way

Many times I've been alone
And many times I've cried
Any way youll never know
The many ways I've tried
But still they lead me back

To the long winding road
You left me standing here
A long long time ago
Dont leave me waiting here
Lead me to your door

But still they lead me back
To the long winding road
You left me standing here
A long long time ago
Dont leave me waiting here
Lead me to your door...

Paul McCartney, The Beatles
18 violins, 4 violas, 4 cellos, 3 trumpets, 3 trombones, 2 guitars, choir...

Yet, I die for that harp at the end...

我丟失了我認為的我的頭腦

今晚我感覺像做瘋狂事我想要寫在漢語。
當然我不講中文只是感謝神自動譯者做奇蹟。
我是文字胡話。
不要麻煩翻譯。
我是神智不清的從疲勞。
親吻對所有!

...αν πονάει λέει;... ΠΡΑΞΗ Α'

Μακρινό πλάνο της σκηνής.
Η προηγούμενη χορεύτρια τελείωσε το νούμερό της.
Ο εκφωνητής ανακοινώνει την επόμενη και υπόσχεται στους λιγούρηδες ότι είναι το ομορφότερο κορμί στο πρόγραμμα

...και το πιο αισθησιακό.
Η Άννα βγαίνει και πλησιάζει την γυαλιστερή, σιδερένια μπάρα

που θα χρησιμεύσει ως συνοδός στο χορό της.
Ξεκινά η μουσική.
Ξεκινά και η Άννα.
Λικνίζει το πραγματικά αισθησιακό της κορμί

αν και το βλέμμα της είναι χαμένο.
Η ίδια βρίσκεται αλλού.
Τα κοντινά πλάνα την προδίδουν.
Συνεχίζει να χορεύει σαν μια νύμφη

στις όχθες ενός χαμένου ποταμού στα δάση.
Το βλέμμα της στρέφεται στον Νίκο

που κάθεται σε ένα τραπέζι στο βάθος του κέντρου.
Σοκαρίζεται.

Συνεχίζει τον χορό, αλλά το μάτι της κολλημένο στη μορφή του.
Κοντινό πλάνο.

Ο Νίκος, με πρησμένο το πρόσωπο και δακρυσμένα τα μάτια

σηκώνεται όρθιος.

Άφωνος.
Ο κόσμος και των δυο καταρρέει καθώς διαπιστώνουν ότι

ο έρωτάς τους ήταν καταδικασμένος από την πρώτη στιγμή.
Το κοντινό πλάνο στο πρόσωπό της πιέζεται στην αριστερή μεριά της οθόνης

και δεξιά ξεκινούν οι τίτλοι του τέλους.
Κι εγώ…

...ετοιμάζομαι να ρίξω τον τελευταίο υπότιτλο με την υπογραφή μου

ενώ έχει ξεκινήσει ο λυγμός της Ραλλίας…

Τι ώρα πήγε;
Στη νύχτα φύγε
Πολλά ζητούσες
Και δεν τα έχω
Και δεν αντέχω
Να με πονάς

Μα όπου πας
Προσεχτικά να περπατάς
Τα όνειρα μου εσύ κρατάς
Μην το ξεχνάς

Πονάει η αγάπη
Πονάει σαν μαχαίρι
Γιατί η καρδιά μου ξέρει
Πως ήσουν τέλος
Απ’την αρχή…