Το Καλοκαίρι

Άπ' τό κανάλι οι πάσσαρες μέ τ' άπλωτά πανιά
γυρίζουν πρίμα,
μάς φέρνουν τά ζακυθιανά λουλούδια τ' άκριβά,
τό πέρασμά τους γλύκανε κ' έσένα, πικρό κύμα!

Καί πιό καλοπιθύμητα καί πιό φανταχτερά
κι άπό τά κρίνα,
πάσσαρες γοργοσάλευτες, μέ τ' άσπρα σας φτερά,
μάς φέρνετε τ' άγόρια μας άπ' τή μεγάλη Άθήνα.

Kι άνοίχτε, λιακωτά, χλωρά, φουντώστε, πασκαλιές του
πόθου ή σκόλη·

καί σείστε τά μαντήλια σας άνάερα, λιγερές·

παραμονεύουν οί ερωτες έτοιμαστήτε, μώλοι,

τό καλοκαίρι μύρισε' προσμένουν οί άμμουδιές
καί τά πρυάρια,

πρίν έμπης, άθεη χειμωνιά, νά γίνουν έκκλησιές·

οί έρωτεμένοι λειτουργοί καί τά φιλιά τροπάρια.

Κωστής Παλαμάς, 1909

*Μετά από ένα πανέμορφο περίπατο αυτό το βροχερό απόγεμα του Μάη, με βρήκα να αναζητώ τις λιακάδες και τις θάλασσες του καλοκαιριού. Πηγαίνω για μια μίνι χειμέρια νάρκη με την ελπίδα ότι όταν ξυπνήσω θα έχει έρθει η αγαπημένη μου εποχή...