Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο μικρός με έβγαλε μια βόλτα. Το βράδυ της Πρωτομαγιάς ήταν λίγο πληκτικό και ήθελα να πάρω λίγο αέρα κι εγώ. Κάναμε ένα μεγάλο περίπατο στην Πλατεία Πρωτομαγιάς. [Κοίτα σύμπτωση] Και το Δέλεαρ... άδειο. Σταματήσαμε για λίγο. Ο ένας έκανε πιπί σε ένα παγκάκι δίπλα, κι ο άλλος χάζευε ένα υπέροχο φεγγάρι που είχαν κρεμάσει πάνω από τον Λυκαβηττό. Πέρα από το να αποτυπώσω την εικόνα στη μνήμη μου, έβγαλα και το κινητό για να την αποτυπώσω στη δική του μνήμη... έτσι, απλά για να τη μοιραστώ μαζί σας.
3 comments:
Είναι καταπληκτική.
Το δικό μου κινητό δυστυχώς(ψηφιακή δεν έχω) αρνείται πεισματικά να βγάλει φωτογραφία το φεγγάρι χωρίς να το μουντζουρώσει σε βαθμό που να μη καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται!
Wow! That is a beautiful shot of nature in all its glory.I love it! I wish I could take the picture here tto show you all of the nice inexplicable fog and rain!Hail even! And I went outside last night to discover, we have a moon too!
Eίναι γνωστή η ιδιαίτερη αδυναμία μου στην σελήνη και ειδικά στην πανσέληνο. Τότε που ο άνθρωπος βρίσκει ξανά τα αρχέγονα ένστικτα του που τόσο καλά έχει κρύψει μέσα στον πολιτισμό του. Κάθε πανσέληνο ο άνθρωπος αναδυκνείει όλη την μεγαλοπρεπή φύση του: Τον ρομαντισμό του, την θηριωδεία του, την μεγαλοπρεποσύνη του μα πάνω απ'όλα την αδυναμία του. Και αυτό είναι που με γοητεύει περισσότερο στην πανσέληνο: Μπροστά της ο άνθρωπος βγάζει την μάσκα της "τελειότητας" και μπαίνει στην πραγματική διάσταση της φύσης του!
Post a Comment