Doggie Doo

Επιτέλους! Επιτέλους σηκώθηκε από το γραφείο του και πήγαμε μια μεγάλη βόλτα! Αμάν αυτό το παιδί. Πραγματικά πιστεύω ότι το έχει παρακάνει. Μα ποιος άνθρωπος στα λογικά του κάθεται αυγουστιάτικα και δουλεύει; Και μέρα-νύχτα κιόλας!
Τέλος πάντων. Σήμερα με μεγάλη μου χαρά τον είδα να σηκώνεται από τον υπολογιστή και να ετοιμάζεται για να τον πάω βόλτα. Τι χαρά! Πήρα την κατηφόρα και τον τραβούσα από πίσω με το λουρί. Είπα μιας και τελευταία δεν τον πολύπηγαίνω βόλτα, ας τον τραβήξω λίγο στις γειτονιές και στο πάρκο.
Άκουσον! Άκουσον! Αντάμωσα και ένα σκύλο με τρία πόδια! Τι συμπαθητικό πλάσμα! Ούτε καν χρειάζεται να σηκώσει το ποδαράκι στο δέντρο! Πραγματικά τον ζηλεύω! Ο δρόμος ήταν έρημος και το πάρκο σχεδόν άδειο. Παράδεισος σας λέω η Αθήνα!
Πολύ ζόρικος βρε παιδιά ο Κατοικίδιος μου. Τον τραβάω, τον τραβάω, αλλά ποτέ δεν θέλει να με ακολουθεί. Εγώ πάντως τον έλυσα από το λουρί του και τον άφησα να κάτσει στο παγκάκι και να κάνει ένα τσιγάρο. Κάθισε μπροστά σε μια εκκλησία και την κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα. 9.5 χρόνια δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό το παιδί.
Εγώ πάντως την καταβρήκα! Πότιζαν στο πάρκο και είχε γεμίσει ο κόσμος μια υπέροχη και λατρεμένη λασπούλα! Ε, τι να κάνω κι εγώ ο δόλιος; Να μην μπω να κάνω λίγο λασπόλουτρο; Τόση ζέστη κάνει! Μπήκα! Και όχι μόνο μπήκα, και τούμπες έκανα, και το φχαριστήθηκα κιόλας! Παράδεισος λέμε! Και το καλύτερο, αυτό που με ξετρελαίνει… μετά το λασπόλουτρο λατρεύω να τρέχω γύρω-γύρω και να αφήνω πατούνια παντού καθώς [πάντα] φροντίζω να τινάζομαι δίπλα του! Να δείτε τη μούρη του!
Κάποια στιγμή είπα να τον γυρίσω στο σπίτι. Αυτή η λάσπη είχε αρχίσει να στεγνώνει πάνω μου και με γαργαλούσε. Έφερα, που λέτε τον Κατοικίδιο σπίτι και περίμενα να ανοίξει την πόρτα! Χε χε χε
Και τότε ξεκίνησε το πανηγύρι! Παίρνω φόρα και ρίχνω ένα σάλτο στο κρεβατάκι μου και το κάνω καλοκαιρινό! Αλλά να που πήρε το μάτι μου και το φρεσκοστρωμένο κρεβάτι του Κατοικίδιου! Εκανα Πάσχα σας λέω! Τι όμορφα και δελεαστικά κίτρινα σεντονάκια! Καλά όταν τα περιποιήθηκα δεν ήταν καθόλου κίτρινα, αλλά με νοιάζει; Όοοοοοοοχι!
Τον άκουσα που ξεστόμισε κάποιες λέξεις που μου ήταν άγνωστες, αλλά μόνο από τον τόνο της φωνής του, που είχε πάει πάνω από το πεντάγραμμο, κατάλαβα ότι δεν μου έκανε recite poetry.
Στην μπανιέρα είχε πλάκα. Άρχισε να ξεκολλάει η λάσπη και να ρέει από πάνω μου σαν φρέσκο Milko! Τι χαρά! Τινάχτηκα ουκ ολίγες φορές. Το Milko πιτσίλησε τοίχους, πατώματα… τον Κατοικίδιο… Τι ωραία που πέρασα!
Περίμενα πολλή ώρα για να πάει να ξεκινήσει τη δουλειά του καθισμένος έξω στην βεράντα με τον υπολογιστή του [Λέει ότι ζεσταίνεται πολύ στο γραφείο του] και επιτέλους με άφησε ήσυχο να κάνω κι εγώ το μπλόγκινγ μου!
Ελπίζω να καταφέρω να τον πάω πάλι μια ανάλογη βόλτα σύντομα.
Κρίμα να ποτίζουν το πάρκο κάθε μέρα και να πηγαίνει χαμένη τόση λάσπη!