Μπορεί ο μικρός στις φωτό να είναι κατσούφης.Μπορεί να είναι κοκαλιάρης.
Μπορεί να φοράει ένα άκρως ντεμοντέ μαγιουδάκι.
[βλέπετε λεπτομέρεια με κορδονάκι και το μισό ποπέτο έξω…]
Αλλά στο χέρι κρατάει κι ένα κουτάλι γιατί από τότε ήθελε να καταβροχθίσει τη θάλασσα.
Χέρι-χέρι περπατάμε εδώ και χρόνια μαζί. Βαδίζουμε προς το Άγνωστο παρέα.
Και μαζί κολυμπούμε στις παραλίες του κόσμου.
Ποτέ δεν τον βαριέμαι και ποτέ δεν καυγαδίζουμε.
Πάντα θα του κρατώ το χέρι…
…είναι η καλύτερη παρέα και ο καλύτερος συνοδοιπόρος.
*** Αφιερωμένο στον Ίκαρο του οποίου το φτερούγισμα ήταν η αφορμή γι’αυτήν την ανάρτηση.
ΥΓ: Μιας και το ποστ αυτό εξελίχθηκε σε μπλογκοπαίγνιο, δεν θα ρίξω την μπάλα σε συγκεκριμένα άτομα, απλά θα ήταν όμορφο να βλέπαμε κι άλλες φωτό μπεμπέ με κουβαδάκια, μαγιουδάκια σε θάλασσες και παραλίες άλλων δεκαετιών, χαμένων σε κουτιά και φωτογραφικά άλμπουμ, αλλά αενάως αποτυπωμένες στα προσωπικά χρονικά της μνήμης μας.
9 comments:
ευχαριστώ για την αφιερωσούλα και ειλικρινά χαίρομαι που είμαι και ο πρώτος που "ταΐζει πίσω"!
θα μου πεις, τέτοια ώρα..καλή σου μέρα!
λοιπόν επιστρέφω να το λανσάρω ως μπλογκοπαίγνιο και ελπίζω να κάνεις κι εσύ το ίδιο.
καλή σου μέρα!
;-))
TI LES TWRA!!!
GoutsouGoutsou!!!
Pws fainetai i aktinovolia! Apo mikros isoun jubilant! :-) :-) :-)
KALHMERA Cinestefanito & KALO PouSouKou!!!
Καλημέρα :)
Πριν κανα μήνα, μετά από μια λαμπρή στιγμιαία συνάντησή μας σε παλιά ανάρτηση κοινού μας φίλου, σ΄ έψαξα, αλλά μάλλον όχι επισταμένα. Νόμιζα πως όλα τα blog σου ήταν κλειδωμένα...
Σήμερα, επιτέλους, ανακάλυψα και το ξεκλείδωτο (ξέρω, αυτό δεν λέει και πολλά για την αστραφτερή μου εξυπνάδα... ). Λυπάμαι που δεν επέμεινα αρκετά τότε, και χαίρομαι που σε βρίσκω τώρα....
Φιλια και tickle tickle,
Ε.
ίδιες εποχές πρωτογευτήκαμε τη θάλασσα... κι εμένα μου φόραγαν μαγιώ με κορδονάκια... κουτάλι δεν διέθετα ανά χείρας, παρά πείσμα πολύ στο να αρνηθώ το ασφυκτικό σωσίβιο... "μόνη μου, μόνη μου" και χτυπούσα νευριασμένα χέρια & πόδια... δεν την φοβήθηκα ποτέ τη θάλασσα κι από τότε δεν την αποχωρίζομαι, με καταβροχθίζει και την καταβροχθίζω...
φιλί αλμυρό
ν.
φίλε συλλουόμενε στις αμμουδιές της παιδικής αθωότητας, μιας που τελικά το κάναμε μλοκοπαίγνιο, δεν κάνεις την πάσα και παρακάτω;
καλό που-σου-κου!
:-)
Το ΄δειχνες από μικρό πως θα γίνεις όμορφος.
Τί μου θύμισες... ασπρόμαυρες φωτογραφίες...καθαρές θάλασσες και ακτές...αχινοουουούς τί να σου λέω...
κεντίδι οι πατούσες..
Να 'σαι καλά!
Γλαρένιες αγκαλιές
Να προσέχεις το φιλαράκι σου! Είναι συμπαθέστατο και τρισχαριτωμένο! και είμαι σίγουρος πως όσο κι αν μεγάλωσε παραμένει πάντα αυτό το παιδάκι που θέλει να φάει τη θάλασσα!
Η φωτό δεξία, μου θυμίζει μια δική μου που έχω. Τις ίδιες πόζες τραβούσαν τότε τα παιδάκια, μου φαίνεται! Μόνο που εγώ ήμουν πιο προκλητικός.. δίχως μαγιό. Από μικρός φαινόμουνα, που λένε!
@Icarus
:-*
@The Espressionist
Ακτινοβολία; Πώς λέμε ραδιενέργεια;
@Ελενα72
Κι εγώ χαίρομαι... καλωσόρισες.
@mauve
Έκανα μεγάλο ταξίδι για να έρθω κοντά της. Τα κατάφερα όμως.
@φυρ-μιγ 2 x δην
Όμορφος; Ποιος; [blush]
Αχινουυυυυυυςςςςςςςςς! Η πιο αγαπημένη μου γεύση στον κόσμο!!!
μιαμ μιαμ!
@αντώνης
Σ'ευχαριστώ, Αντώνη. Το φιλαράκι παραμένει θαλασσοφάγος! Το προσέχω όσο μπορώ.
@Τζι
Το μαγιό πλέον είναι μια ανάμνηση μακρινή. ;)
Post a Comment