"When we fall in love...
...we hear Puccini in our heads."
Streisand The Mirror Has Two Faces (1996)
A TE
Oh! quant' io t'amo, o quanto
In me forte è il desio,
Forte è il desio,
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.
Da te così lontano
Io soffro, io soffro assai:
Né pace io trovo mai
Perché troppo è l'amor!
[Ah!]
Oh! quant' io t'amo, o quanto
In me forte è il desio,
Forte è il desio,
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.
Da te così lontano
Io soffro, io soffro assai:
Né pace io trovo mai
Perché troppo è l'amore
Troppo è l’amor.
O mia vittoria, o mio tesoro,
O bene mio, o mio sol pensiero,
E dammi un bacio e il mondo intiero,
E mi farai tutto obbliar.
E dammi un bacio e il mondo intiero,
E mi farai tutto obbliar.
O mia vittoria, o mìo tesor sarà,
O bene mio, o mio sol pensiero,
E dammi un bacio e il mondo intiero,
E mi farai tosto obbliar.
A TE, όπως μας το έγραψε ο Puccini,
κι όπως μας το τραγούδησε ο Domingo.
Για τον PARSIFAL και την GLORI
5 comments:
Tu, che di gel sei cinta,
Da tanta fiamma vinta,
L'amerai anche tu!
Prima di questa aurora
io chiudo stanca gli occhi,
perche egli vinca ancora...
Ei vinca ancora
per non per non vederlo piu!
Afieromeno sto filaraki stefano kai se oloys osous xeroyn na agapoyn anidiotelos!
Γειά σου πολύ γλωσσε Στέφανε!!!!
Στέλνω φιλιά πολλά από την Ρόδο και σήμερα κερνάω και μοχίτο!
Οι διακοπές είναι υπέροχες. Σταμάτα και λίγο την δουλειά, αυτή δεν τελειώνει ποτέ.
Σε λίγες μέρες επιστροφή. Θα τα πούμε αναλυτικά ε; Αντε και σε πεθύμησα.
@Glori
Σ'ευχαριστώ... ;)
@adiple
Η δουλειά όντως δεν σταματάει...
...κι εγώ μάλλον μόνο όταν θα κλατάρω.
Τι; Διάβασα κάτι για μοχίτο; Έρχομαι Ρόδο ΤΩΡΑ!!!
Εγώ το ψώνιο, όταν ερωτεύομαι, πάλι Puccini ακούω, αλλά άλλο... γιατί νιώθω πανεμορφ-(η) -(α) και θέλω και να το τραγουδήσω, τρομάρα μου...
Museta λοιπόν... (ψώνιοοοο)
Quando men vo soletta per la via,
La gente sosta e mira
E la bellezza mia tutta ricerca in me
Da capo a pie'...(di)
Ed assaporo allor la bramosia
Sottil, che da gli occhi traspira
E dai palesi vezzi intender sa
Alle occulte beltà.
Così l'effluvio del desìo
tutta m'aggira,
Felice mi fa!
E tu che sai, che memori e ti struggi
Da me tanto rifuggi?
So ben:
le angoscie tue non le vuoi dir,
Ma ti senti morir!
Είδες αυτοπεποίθηση? Συνήθως αυτό είναι πριν πέσω στα πατώματα. Μετά, σαν τη Museta, αρωσταίνω βαρια, αλλά ποιος νοιάζεται??? :)
Φιλια,
Ε.
@elena72
Κι εγώ ακούω το Quando m'en vo στο αμάξι και μια φορά σταμάτησα σε κόκκινο φανάρι την ώρα που κάνουν όλοι την κορώνα και κάτι μοτοσυκλετιστές λύθηκαν στο γέλιο! Πλάκα είχε.
Από την άλλη, αυτό είναι το γνωστό φαινόμενο, τραγουδάμε και όταν πέσουμε στα πατώματα σπαράζοντας, οι μόνοι που νοιάζονται είναι οι φίλοι... γιατί αν το αντικείμενο του έρωτά μας είχε ανταποκριθεί, δεν θα πέφταμε στα πατώματα. Και ποσώς το ενδιαφέρει κιόλας... έτσι κάνουν τα ατιμούτσικα... για να μη σου πώ ότι έρχονται και για την χαριστική βολή...
Πολλά φιλιά, μικρή μου Μουζέττα!
Post a Comment