Χθες βράδυ είχα μια συζήτηση με τα μπλογκοπεράκια μου.
Το θέμα ήταν το γυμνό σε παραστάσεις όπερας και σκέφτηκα ότι κάποια πράγματα εμένα με κυνηγούν.
Η όπερα και η τσόντα.
Αυτά τα τα δυο πάντα μαζί. Πώς λέμε "στην μπανιέρα δυο-δυο"; Ε, κάτι ανάλογο.
Μπορεί κάποιοι από σας να έχετε διαβάσει το ποστ στο οποίο αναφέρω μια οπερατική [κατά κάποιο τρόπο] σκηνή σε μια τσόντα.
Ε, λοιπόν, κάτι ανάλογο έγινε και σήμερα.
Πολλοί ξέρετε ότι ένα μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει και με την μετάφραση "εκπαιδευτικών" κινηματογραφικών έργων, κοινώς τσόντες. Μου ήρθε και σήμερα το επόμενο εκπαιδευτικό.
Λέω στον εαυτό μου: Ω, θεοί, ας μην είναι ιταλικό! Οι ιταλοί δεν το βουλώνουν ποτέ! Ας μην είναι γάλλοι... όλο επικά με εκρήξεις και σκηνές τύπου ελικόπτερα α λα "Αποκάλυψη Τώρα" είναι. Ας μην είναι όπως Αμερική [με proforrra]. Θα μπουχτίσει το μάτι μου σιλικόνη!
Και, ω του θαύματος, τι να δω; Τα πρώτα 30 λεπτά, κλασικό ντάουν του ερθ μπάνγκα μπούνγκα μπάγκα!!!
Γιες!!!
Να όμως που είχα κλείσει τον ήχο του πισί!!!!
Τον άνοιξα... και καθώς το ζευγαράκι εκτελούσε το θεάρεστο αυτό έργο του... το πρόγραμμα της ηχητικής μπάντας απαρτιζόταν από τα εξής:
Άριες από τους "Αλιείς Μαργαριταριών" του Μπιζέ
και το Κοντσέρτο για Βιολί Νο.1 του Μπρουχ
[Που τυγχάνει να είναι ό,τι πιο αγαπημένο στον χώρο της κλασσικής.]
Τι άλλο να ζητήσει κανείς... και όπερα, και κλασσική, και τσόντα!
Άι λαβ δις τζομπ!
Το θέμα ήταν το γυμνό σε παραστάσεις όπερας και σκέφτηκα ότι κάποια πράγματα εμένα με κυνηγούν.
Η όπερα και η τσόντα.
Αυτά τα τα δυο πάντα μαζί. Πώς λέμε "στην μπανιέρα δυο-δυο"; Ε, κάτι ανάλογο.
Μπορεί κάποιοι από σας να έχετε διαβάσει το ποστ στο οποίο αναφέρω μια οπερατική [κατά κάποιο τρόπο] σκηνή σε μια τσόντα.
Ε, λοιπόν, κάτι ανάλογο έγινε και σήμερα.
Πολλοί ξέρετε ότι ένα μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει και με την μετάφραση "εκπαιδευτικών" κινηματογραφικών έργων, κοινώς τσόντες. Μου ήρθε και σήμερα το επόμενο εκπαιδευτικό.
Λέω στον εαυτό μου: Ω, θεοί, ας μην είναι ιταλικό! Οι ιταλοί δεν το βουλώνουν ποτέ! Ας μην είναι γάλλοι... όλο επικά με εκρήξεις και σκηνές τύπου ελικόπτερα α λα "Αποκάλυψη Τώρα" είναι. Ας μην είναι όπως Αμερική [με proforrra]. Θα μπουχτίσει το μάτι μου σιλικόνη!
Και, ω του θαύματος, τι να δω; Τα πρώτα 30 λεπτά, κλασικό ντάουν του ερθ μπάνγκα μπούνγκα μπάγκα!!!
Γιες!!!
Να όμως που είχα κλείσει τον ήχο του πισί!!!!
Τον άνοιξα... και καθώς το ζευγαράκι εκτελούσε το θεάρεστο αυτό έργο του... το πρόγραμμα της ηχητικής μπάντας απαρτιζόταν από τα εξής:
Άριες από τους "Αλιείς Μαργαριταριών" του Μπιζέ
και το Κοντσέρτο για Βιολί Νο.1 του Μπρουχ
[Που τυγχάνει να είναι ό,τι πιο αγαπημένο στον χώρο της κλασσικής.]
Τι άλλο να ζητήσει κανείς... και όπερα, και κλασσική, και τσόντα!
Άι λαβ δις τζομπ!
6 comments:
Αααα, είσαι εκπαιδευτικός, δηλαδή!!!
Είδες; και μετά λένε πως όποιος βλέπει τσόντες δεν έχει επίπεδο.
Δεν θα μπορούσα με τίποτα να καβλ*** αν έβλεπα τσόντα με το κονσερτο του Bruch.
Αντιθέτως με κάτι πιο άγριο και δυνατό (όπως Bruckner) θα την είχα καταβρει.
Από την άλλη, υπάρχουν όπερες όπως η Salome του R. Strauss που μου προκαλεί παράξενες ερωτικές διαθέσεις όταν την ακούω.
Όπως και να το κάνεις, τους διαλόγους την εγχώριας παραγωγής δε θα τους βρεις πουθενά αλλού!
Εγώ πάλι έχω δει μια τσόντα με τρομερή υπόθεση, στην Σκοτία των Highlands, που την έβλεπες κανονικά σαν ταινία. Δεν θυμάμαι τίτλο, αλλά ήταν εκπληκτική. Είχε και ωραίες γκόμενες.
υγ. που θα βρω μια τέτοια δουλειά?
Αυτό είναι που λέμε συνδιασμός δουλειάς με διασκέδαση ε;
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ
Φιλιά αισιοδοξία μου!!!
Post a Comment