'Tis funny what love does to the human brain...*

*Αυτό το post υπάρχει και στο άλλο μου blog. Το μετέφερα κι εδώ γιατί ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Αυτά τα δυο μηνύματα βρίσκονται βαμμένα στην άσφαλτο στον δίπλα δρόμο.

Λες να φτάσω κι εγώ σε αυτό το σημείο να κάνω τέτοιες τρέλες;

Θαυμάζω το κουράγιο του ανθρώπου που το έκανε αυτό όμως.

Μόνο στον κινηματογράφο βλέπουμε κάτι τέτοια.

Φίλε άγνωστε, πριν το νερό της βροχής,

οι ρόδες των αυτοκινήτων,

τα αδιάφορα βλέμματα των περαστικών

και η φθορά του χρόνου

σβήσουν τις δυο εκφράσεις της αγάπης σου αυτής,

εύχομαι η επιλογή της καρδιά σου να διάβασε

και να εμπέδωσε το μήνυμα που του/της στέλνεις.

Αλλιώς, πάρε τη μπογιά και τα πινέλα κι έλα από εδώ ένα βράδυ να πάμε να γράψουμε κι άλλα μηνύματα στην άσφαλτο σε κάποιο άλλο μέρος της Αθήνας...