Πού: Σπίτι
Πότε: Κυριακή πρωί
Εγώ: ...με το ένα μάτι κλειστό, το άλλο μισανοιγμένο, βάζω παντοφλίστες, ρομπίτσα, ξύνω τα μπικουτί και σέρνω τον ακόμα κοιμισμένο εαυτό μου στην κουζίνα. Οσάν σκύλος του Παβλόβ, το ένα χέρι πάει στο μπρίκι και το άλλο στο κουτί με τον καφέ.
Καφέ; Καφέ; Πού είσαι καφέ; Άφαντος ο καφές. Τα χέρια τρέμουν. Η καρδιά καλπάζει. Όλο το λεκανοπέδιο γύρισα χθες, κι ένα σακουλάκι καφέ από την μαρκέτα δεν θα μπορούσα να πάρω;
ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
Μόνο ένα πράγμα θα μπορούσε να με ξυπνήσει, πέρα από το σοκ του σοκ που έπαθα όταν διαπίστωσα ότι έχει τελειώσει ο καφές.
Φάση: Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου.
Αφιερωμένο στον Βησσαρίωνα και τον Αλέξανδρο.
Raffaella Carrà - Ma che sera
5 comments:
Εμένα γιατί η Raffaella μου θυμίζει τη Νικολούλη; Καλά το κλιπάκι είναι as gay as it gets! lol
well,μπορεί η Raffaella να μην μου αρέσει ιδιαίτερα (εως ελάχιστα), λόγω της γνωστής μου συμπάθεια προς την μουσική της Ιταλίας και γενικότερα της γείτονας χώρας,θα πω FORZA MUSICA ITALIANA!
Πω-πω, συμφορά που σε βρήκε πρωινιάτικα! Το ηθικό όμως βλέπω απτόητο, όπως μαρτυρά και η Ραφαέλα Καρρά...
Ευκαιρία για πρωινές εφημερίδες όταν λείπει καφές από το σπίτι.
Εγώ όμως σε βρήκα!
Χιχι.
αν η νικολουλη ειχε αυτα τα ποδια , αυτη την κινηση,ηταν σεξυ,και ειχε αυτη την καριερρα, σιγα μην ασχολιοταν με την ερευνα αγνοουμενων....Raffaella ti amo!!!!
Post a Comment