Ευχές!

Χρόνια Πολλά!
Χρόνια Πολλά!
Χρόνια Πολλά!
Χρόνια Πολλά!

Σαν Σήμερα...

Σαν σήμερα πριν από 10 χρόνια, ήρθε το μικρό βρέφος, CineDog, στο σπίτι... κι έμεινε. Το τι έχουμε ζήσει μαζί θα μπορούσα να περιγράψω σε ένα ξεχωριστό ιστολόγιο. Χαρές, παιχνίδια, αγάπες, γέλια, κλάματα, τσακωμούς, δαγκωνιές... και ναι, τον έχω δαγκώσει κι εγώ... τι, μόνο αυτός θα μου τις πατάει...? Το κυριότερο όμως είναι ότι στα δύσκολα, ο καθένας μας γλείφει τις πληγές του άλλου. Χρόνια πολλά CineDogούλη!

Σαν Γούφ-μερα...

Woof! Woof!
Γαβ! 10!
Σλουρπ!
Tail wag!
Lick! Lick!
Φι-licks, CineStef!

3 CineSongs 4 CineBlog

Αποδεχόμενος την πρόσκληση του αγαπητού Lockheart, αναρτώ κι εγώ 3 μουσικά κομμάτια που με ακολουθούν παντού... μαζί με άλλα 300...
Όταν τραγουδάει η Ψυχή...
...και στο φόντο τραγουδάει η Ορχήστρα...
...ακολουθούν τα παρακάτω...

1. The Long and Winding Road.
Έχω ήδη αναφερθεί σε αυτό το τραγούδι... το οποίο για χρόνια με είχε ξεγελάσει, κάνοντας με να πιστέψω ότι ήταν ένα ερωτικό άσμα... ώσπου μια μέρα, οδηγώντας, διαπίστωσα ότι κάθε άλλο παρά ερωτικό ήταν...
Μια προσευχή στον Θεό από έναν άνθρωπο που έχασε και ξαναβρήκε έστω και καθυστερημένα την Πίστη του...
...όπως μας το χάρισαν οι Beatles πριν από τόσα χρόνια...

2. Gethsemane (I Only Want To Say).
Ναι, και το δεύτερο προσευχή είναι...
...όπως θα μπορούσε μόνο ο Υιός στον Πατέρα να την πει.
Από το Jesus Christ Superstar...
Θεωρώ την ερμηνεία του Michael Ball από τις κορυφαίες... ένα συνονθύλευμα στίχων, μουσικής και τραγουδιού...
...και δυο απίστευτες κορώνες που σου κόβουν την ανάσα...

3. Il Mondo.
Και όταν η επιλογή της καρδιάς μας είναι ο κόσμος όλος...

Αυτά τα τρία από πάρα πολλά τραγούδια, άσματα και άριες που θα με ακολουθούν για πάντα είναι αφιερωμένα σε όλους μας που ακούμε μουσική, την κάθε νότα της από το κάθε όργανο, πνευστό, έγχορδο... την ανθρώπινη φωνή... και απορροφάμε τα χίλια μύρια στοιχεία της αποθηκεύοντας τα στα μύχια της ψυχής μας... ξέροντας πάντα ότι... πάρα πολύ απλά... με αυτόν τον τρόπο,
ακούμε μια φωνή από Κει Πάνω.
Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω το Gethsemane (I Only Want To Say) στον άνθρωπο που το βράδυ της Τετάρτης έζησε μαζί μου μια από τις πιο περίεργες συμπτώσεις... και για τους δυο μας.

My Letter to Santa...

Cine-Acronym

Τον παρακάτω πίνακα τον είδα στην ιστοσελίδα του φίλου Βασίλη [με το δικό του το όνομα εννοείται..] και είπα να δοκιμάσω βάζοντας το δικό μου για να δω λέει αν θα έπεφτε μέσα. Τα σχόλια μου σε εισαγωγικά.

STEFANOS
S	Sexy [DEFINITELY]
T	Terrific [SO THEY SAY]
E	Enjoyable [SO I SAY]
F	Fancy [NAH!]
A	Adventurous [WHERE AND WHERE]
N	Nasty [WHAT? NEVER!!!]
O	Odd [THAT'S FOR SURE]
S	Super [EMMM AMMM...]
Get Your Own Name Acronym

Απειλές! Απειλές!

Κόκκινομαλλα νοσηλεύτρια με απειλεί με παυσίπονη ένεση στο ποπέτο!
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑ!
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®

(a)Live from the clinic! Episode 2: Scarbelly - the aftermath!

Τι μέρα κι αυτή!
Πέρα από την επέμβαση κατάφερα να γίνω και ρόμπα στο γραφείο. Γινόταν μήτινγκ στο γραφείο του γενικού διευθυντή. Λέει στους συναδέλφους: "υπολογίζω ότι μάλλον τώρα πρέπει να έχει βγει ο ΣίνεΣτεφ από το χειρουργείο και θα τον ξύπνουν σιγά-σιγά."
Ο άνθρωπος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του και ξαφνικά πετάγεται η γνωστή ένδειξη στον υπολογιστή του: ο χρήστης σίνεστεφ μόλις συνδέθηκε στον εμ ες εν μέσεντζερ!
Υπολογίζω ότι θα ακούστηκε ένα χορωδιακό "ΨΩΝΑΡΑ!" από όλα τα στελέχη της εταιρείας! Άδικο έχουν;

Πίσω στο συνεργείο, έχωσαν μου και ένα pipeline στο χέρι για να μπαίνουν ορός, παυσίπονα και αντιβιοτικά στον οργανισμό μου για να μην χρειαστεί να μου κάνουν ενέσεις στον ποπό! Μπλιάχ! Μετά από λίτρα διαφόρων υγρών, αναρωτιέμαι αν πλέον ρέει αίμα στις φλέβες ή αν έχει αντικατασταθεί από ποτάμια ορών και φαρμάκων!

Έρχεται και ο νοσηλευτής και μου λέει: "αν φας αυτές τις πάστες από το Παπαγκαλίνο, θα κάνεις έμετο και θα αναγκαστώ να σου κάνω ένεση."
"Δεν θα τις φάω τις πάστες από το Παπαγκαλίνο," υποσχέθηκα.
Έφαγα τις πάστες από το Παπαγκαλίνο.
Ούτε έμετο έκανα.
Ούτε ένεση έκανε.

Επίσης, με επισκέφτηκαν Πανθέες από Προσωπικό και Μπλογκολυμπικό Πάνθεον. Τι γλυκές που είναι οι μικρές μου νεράιδες! Μου κράτησαν παρέα καθώς οι Πανθέοι εκπληρώναν υποχρεώσεις, πάλευαν σε μάχες, κατακτούσαν χώρες μακρινές, ανάρρωναν από κρυολογήματα και πήγαιναν σε Νίκους για τα χρόνια πολλά!
Και κάπως έτσι πέρασε η μέρα του Σίνεστεφ ως Scarbelly στην κλινήκη!

Προς το παρόν, η νύχτα κυλάει ήρεμα. Πονάμε λιγάκι στο σασί μετά από το σημερινό σέρβις, αλλά καταφέραμε να σηκωθούμε και να κόψουμε βόλτες στο δωμάτιο.

Ανυπομώνω να ρθεί το πρωί για να γυρίσω και στον αγαπημένο μου Σίνεντογκ ο οποίος περνάει τη νύχτα μόνος και μάλλον θα έχει κάνει το σπίτι "δικό του."

Ολόκληρονοντας αυτήν την ανάρτηση, με έπιασε η νυχτερινή νοσοκόμα με το ένα χέρι να γράφω και με το άλλο να τρώω την προτελευταία πάστα Παπαγκαλίνο!
Προσπάθησα να προσποιήθω ότι αυτό που έβλεπε δεν ήταν αυτό που... έβλεπε. Με πρόδωσε όμως η σοκολάτα που είχε πασαλοιφτεί στα χείλια και στο πηγούνι μου κι επίσης είχε τρέξει γρήγορα να διακοσμήσει το μπλουζάκι μου.
Ούτε έμετο έκανα.
Ούτε ένεση στον ποπό μου έκανε.
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®

(a)Live from the clinic! Episobe 1: Scarbelly Wakes up!

Μόλις ξύπνησα από την ολική νάρκωση. Πονάει λίγο, αλλά πόνουν τα παληκάρια? Αισθάνομαι σαν να κοιμομούν μια βδομάδα!
Τι καλά! Καιρός ήταν!
Μπαίνει ένας υπέροχος ήλιος από το παράθυρο και βλέπω πανέμορφα Αρχαία από το παράθυρο!
Φιλιά σε όλους και όλες σας!
Scarbelly
Στέφανος
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®

Αγαπημένοι Υπότιτλοι 7

-Αλήθεια; Αυτό είναι το δώρο μου;
-Ναι, φέτος τα Χριστούγεννα ήρθαν νωρίς.

Κι ο νοών νοείτω...

Favourite Commercials 12

1971, το θεϊκό σποτάκι... "Hillside"
Αφιερωμένο...

Πού θα ήθελα να δω το blog mou...

Κατόπιν πρόσκλησης από τον αγαπητό κύριο Lockheart...

Θα ήθελα να δω το μπλογκ μου σε πολλά μέρη, εκ των οποίων...

Σε ιπτάμενο banner που το τραβάει αεροπλανάκι
πάνω από τις ατελείωτες παραλίες
του Μαϊάμι και του Φορτ Λώντερντεϊλ.

Στις γιγαντοαφίσσες των γιγαντοπόλεων.

Σε αεροπλάνα και βαπόρια...
...άντε και στο 224.

Στα μαρκέ του Μπρόντγουέη, του Γουέστ Εντ...
...και της Λα Σκάλα.

Στην ετικέτα φιάλης παλιού θεϊκού οίνου.

Στα πέταλα τριανταφυλλιάς, γιασεμιού
και όλων των αρωματικών φυτών.

Αλλά κυρίως...

Στα μάτια όλων σας
που κάνοντας μπογκοπερίπατο,
μπορεί και να σκοντάψετε
στο ιστολόγιο ενός CineStef...

CineStef adores...

The Espessionist

"To xamogelo sou prepei na to kolisoun sta koutia me to gala pou exoume sto breakfast kathe prwi, gia na ksekinaei i mera eyxarista..."

Με κάτι τέτοια που μου λέει, πώς να μην τον adore?

Τι τραβούν και οι δόλιες οι μάνες!!!

CineStef's Phreaky Phriday

8am - Alarm clock rings. "Ding dong! Ding dong!
8am - Alarm on Mobile #1 rings. "Danga dunga! Danga dunga!"
8am - Alarm on Mobile #2 rings. "S'exo kanei theo."
8am - CineStef presses Snooze Snooze Snooze.
8:05am - CineStef presses Snooze Snooze Snooze.
8:10am - CineStef presses Snooze Snooze Snooze.
8:15am - CineStef presses Snooze Snooze Snooze.
9:30am - CineStef is still pressing Snooze Snooze Snooze.
9:45am - CineStef walks CineDog. Picks up doggie-doo [twice].
10am - CineStef is driving to editing suite in Marousi.
10:01 - CineStef is told to go edit at 11am. He immediately calls girlfriend to go over for coffee.
10:20 - CineStef backs into girlfriend's driveway and slams car into building. Building decides not to fall on CineStef and CineCar this time.
11am - CineStef arrives at editing suite. Co-editor is away and CineStef waits 90 minutes outside.
12:30pm Co-editor arrives and CineStef realizes that there are no tapes to record edited show.
12:45 - CineStef parks car in front of Recording Studio in Bee-city to borrow a tape.
12:46 - CineStef watches his car roll down the hill. He runs after it, jumps in, slams break before car slams onto other car. Passerby thinks CineStef is a total idiot. CineStef agrees.
1pm - CineStef starts editing.
4pm - CineStef finishes editing. Realizes he is alone in suite and must carry huge video recorder down winding staircase, through the building and down to the parking lot. Cannot do it. Decides to go for help in next door offices.
He walks in and asks cute young receptionist for someone to help him carry the machine to car.
Cute young says she obviously can't help. CineStef yells out, "Thanx, but I need a man!"
25 office workers freeze and look at him with mouths open. CineStef blushes, realizes what he said, and apologetically adds, "...to help me carry that thing to car." He finds the help he needs.
4:30pm With machine in back seat, CineStef drives to Kiffisia to give other editor the office keys.
5pm CineStef is still waiting for other editor to show up. Other editor does not answer his phone.
5:30 - CineStef is still waiting like idiot in middle of street.
5:45 - CineStef sees other editor show up. Excuse CineStef hears: "Oops, sorry! I forgot you and I went shopping." CineStef realizes that puffs of steam are coming out of ears and nostrils.
5:46 - CineStef gets into National Highway thinking that he will quickly return to his office in Old Falirow. He drives to office at lightening speed of 10km an hour.
6:15pm - CineStef arrives at office and has associate with muscles carry machine to office.
6:16 - CineStef is informed that the show + subtitles have to be at television station by 7:30.
6:17 - CineStef gets a call from company executive about to board airplane. CineStef has to take pile of documents to airport by 7pm.
6:19 - CineStef gets in car for airport... and car won't start.
6:25 - CineCar starts.
6:55 - CineStef arrives at airport, gives documents to executive, wishes him a pleasant flight and gets on road for office.
7:15 - CineStef gets dizzy in car. Eats chocolate. (Ion, with whole almonds. His favourite.)
7:16 - CineStef gets call from muscle associate who has subtitled and taken tape to television station. CineStef gives a sigh of relief.
7:30 - CineStef arrives at office and decides to turn all machines off, turn lights off, lock up and leave. He dreams of meeting friends for mojitos/margaritas/martinis somewhere in Athens.
8pm - CineStef gets back down to street. Happy that he left early, he decides to give himself a present. He goes to patisserie for strawberry tart. Crosses the street and trips over Tram tracks. Instinctively, he looks to see if tram is coming. No tram is coming. Runs to patisseerie hoping that the cute young thing there will serve him. Cute young thing was not there to serve him. He gets strawberry tart anyway. He walks out to sidewalk and storm breaks out. Runs to car, gets himself and tart wet. Eats tart while driving home. Wears tart while driving home.
9pm - CineStef arrives in neighbourhood.
9:30 - CineStef finds a spot to park car.
9:32 - CineStef enters house, drops everything on floor, hugs dog. Tart decorates dog. Dog licks tart off fur and off CineStef's pants.
9:35 - CineStef throws clothes and dog in washing machine. Dog gets out of machine. Clothes stay. CineStef realizes that he has no detergent. "Fuck it," he says. Forgets laundry. Decides to turn PC on to get emails and do blogging.
9:40 - CineStef realizes that there is no internet.
9:41 - CineStef calls internet company.
10:30 - CineStef is still on hold. While waiting on the line, he washes dishes, takes shower, washes doggie's paws.
10:31 - CineStef says ancient Greek curse and zaps it to internet provider. He hangs up.
11pm - CineStef wonders if he ate at all during the day and if he got a chance to pee. He can't remember. Eats, just in case.
11:30 Cinestef blows steam by doing his own rendition of his favourite Dreamgirl, conducts Mahler's 5th and Beethoven's 9th. Listens to jazz, Donizetti and one song by Marinella. [He wonders why.] Watches Spiderman 3, falls asleep on couch until CineDog decides to use him as a pillow.
1am - CineStef wakes up, realizes that it's Saturday, drinks some juice, takes CineDog alla bracetta, climbs to bed and gets lost under a million blankets, happy that Phriday is now a memory.
3am - CineDog tap dances on CineStef's face. He turns to the other side and ignores the paw can-can.
3:01 - CineStef promises himself that if the internet ever comes back, he will write a post for the day he lived, hoping that all who wondered where he was and what he was doing... will now know why and where...
...he was and what he was doing.

Αγαπημένοι Υπότιλοι 6

Έχουν τρία λεπτά προθεσμία.
Όποιος χύσει λιγότερο, κερδίζει.

Και δεν είναι από τσόντα!
Παλιόπαιδα! Πού πήγε ο νους σας;

Το Πάνθεον του Μπλογκολύμπου μου...

Μιας και αυτές τις μέρες περνάμε μια τάση στριπτίζ ψυχής και καρδιάς... είπα να αναρτήσω [αποκαλύψω] [περιγράψω] κι εγώ το δικό μου Πάνθεον εδώ, σ'αυτό το μπλογκοχωριό της μπλογκόσφαιρας.
Ξεκινώ με τις κυρίες διότι πάντα, μα πάντα, ασπάζομαι τη φράση "ladies first."

ΟΙ ΠΑΝΘΕΕΣ:

Η Αλεξάνδρα, η "κουμπάρα μου," που γελάει μαζί μου, ακούει την γκρίνια μου, μού τα χώνει κανονικά και πάντα έχει δίκιο, που είναι επαναστάτρια, συγκροτημένη, ερωτευμένη και πολλά πολλά πολλά πολλά άλλα. Επίσης μου λέει συνεχώς πόσο κούκλος είμαι που σχεδόν το έχω πιστέψει και σε λίγο θα το πάρω και πάνω μου. :Ρ ...και το πιο σημαντικό... θα το πει το "σ'αγαπώ" και θα το εννοεί!

Η Γλαρένια, που με τον δικό της τρόπο έβγαλε το δελφίνι από μέσα μου...

Η Έλενα, που μου χαρίζει φιλιά, φιλία και ανησυχεί μονίμως για τις ώρες που περνώ στην δουλειά... Η Έλενα που με μάγεψε όταν μου μίλησε με εκείνη την υπέροχη νοτιοαφρικανική προφορά της... και για τον Puccini... που μου τραγουδά πάντα πριν πει "καληνύχτα."

Η Σοφία, γιατί είναι η Britannica της όπερας, έχει κίλλερ γροθιά, και λατρεύει τα αιλουροειδή της.

Υπάρχουν κι άλλες... ξέρετε εσείς ποιες είστε...

ΟΙ ΠΑΝΘΕΟΙ:

Ο Ευάγγελος, για τις πιο ευρηματικές διακοσμητικές του εκφράσεις που τις αντλεί αστείρευτα εδώ και πολλά χρόνια... Ο Ευάγγελος, που μου έχει κάνει τόσα μελωδικά δώρα...
...που εξαιτίας του βρίσκομαι εγώ εδώ... και γι'αυτό τον λόγο δεν του χρεώνω το γεγονός ότι λατρεύει περισσότερο τον Σινεντόγκ. Ο Ευάγγελος που τόσα χρόνια τώρα, σε όποια χώρα και να βρίσκεται... θα τηλεφωνήσει και θα μου χαϊδέψει τα αυτιά με την παιχνιδιάρικη και αλέγρα φωνή του.

Ο Γιάννης ο Φιλιππίδης. Γιατί είναι ο Γιάννης ο Φιλιππίδης και αυτό τα λέει ΟΛΑ!

Ο Άγγελος ο Σπύρου... για τον οποίο θα έδινα τα πάντα να τον ακούσω στο πιάνο του ένα σούρουπο δίπλα στη θάλασσα. Γιατί με έκανε να κολυμπήσω σε νυχτερινούς ωκεανούς, σε αστραφτερούς ουρανούς.. και ας είναι όπως λέει "ερασιτέχνης."

Ο Θωμάς, που μου πήρε συνέντευξη στο κατάστρωμα της Αργώ.

Οι Νανάκος και Λέννυ, για το χιούμορ τους και το γέλιο, γέλιο, γέλιο...

Ο Γ για Γιώργος, ο οποίος ζει ό,τι "κουφό" έχω ζήσει κι εγώ.

Ο ΣΝικόλας, για τη σχέση που έχει με τα μπισκότα των αερογραμμών, για τον τρόπο που μαγειρεύει την σοκολάτα, κι επειδή ξέρει πως να φωτογραφίσει σωστά τις τσούχτρες το καλοκαίρι.

Ο Νίκος, που τον γνώρισα νήπιο στην παραλία και μου μαθαίνει πώς να πετώ κοντά στον ήλιο χωρίς να λιώνουν τα φτερά μου.

Ο Αλέξανδρος, που θα έκανε ακόμα και τον Χένρυ Μίλλερ να κοκκινίσει.

Υπάρχουν κι άλλοι... ξέρετε εσείς ποιοι είστε...

Υπάρχει και το Προσωπικό μου Πάνθεον... το οποίο για την ώρα θα παραμείνει... προσωπικό...

TIME FOR A PARTAAAAYYYYY!!!

Τι θα γίνει ρε παιδιά;

Καιρός δεν είναι να οργανωθεί άλλο ένα μπλογκοπαρτάκι όπως το περσυνό;

Και αυτή τη φορά είμαι σίγουρος ότι θα είναι ακόμα καλύτερο!

Άντε κουνήστε!

10 Χρόνια Γουφ-Γουφ

Πότε πέρασαν! Μα, πότε πέρασαν!

Your Birthdate: November 3

You are certain and confident when you choose to love someone. Even though your romantic choices may be unconventional - you stand behind them. Your friends never know you as well as a romantic partner does. Number of True Loves You'll Have: 3 Number of Times You'll Have Your Heart Broken: 5 You are most compatible with people born on the 3rd, 12th, 21st, and 30th of the month.

What Does Your Birth Date Mean For Your Love Life?

Happy new month!

Εύχομαι καλό μήνα σε όλους και όλες σας!
Θα επανέλθω δυναμικά όταν κι εφόσον ο παροχέας του Ιντερνετ αποφασίσει να μου φτιάξει την βλάβη ή να πάω σε άλλο παροχέα διαδικτύου!
Προς το παρόν....
Γεια και χαράααααααα!
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®

Καταραμένοι Υπότιτλοι

1. Από καποια ταινία βασισμένη σε έργο του Τενεσί Γουίλιαμς, λέει η Ελίζαμπεθ Τέυλορ με southern accent...

Tomorrow I'll be going to Burbank

to get the money.

Στα ελληνικα...

Αύριο θα πάω στην τράπεζα

να βγάλω λεφτά.

2. Και λέει ο Μάλκομ μακντάουελ στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι"...I will turn the other cheek

Στα ελληνικά...

Θα γυρίσω το άλλο μάγουλο

Οϊμέ!

Αγαπημένοι Υπότιλοι 5

...ή αλλιώς, "αυτό, πώς να το μεταφράσω;"
Οπτικό και λεκτικό λογοπαίγνιο.
Λέει η τύπισσα: "I want you to kiss my p...ssy!"
Ο τύπος σκύβει από το κρεβάτι, σηκώνει ένα γατάκι και του σκάει ένα φιλί.
Και το το δίλλημα του μεταφραστυποτιτλιστή:
Τι να γράψει;
"Θέλω να μου φιλήσεις το μ..νί;"
Τότε γιατί φιλάει το γατί;
"Θέλω να μου φιλήσεις το γατάκι;"
Τσόντα είναι άνθρωπέ μου... εκεί που καίγεται πολύ θέλει να νιώσει το φιλί!
Και ιδού το αποτέλεσμα:

Θέλω να μου φιλήσεις

το μουνιάου!

Αφιερωμένο στον Farinelli!!!

Αγαπημένοι Υπότιτλοι 4

Μην πιέζετε πολύ, αφήνετέ τον

να παίρνει ανάσα πού και πού.

Test 2

Testing testing

4 5 6
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®

Αγαπημένοι Υπότιτλοι 3

Και λέει η Αμαζόνα στους δυο Ιππότες στην όχθη του ποταμού:

Μήπως θα θέλατε
να αδειάσετε τα παγούρια σας;

Αγαπημένοι Υπότιτλοι 2

Έλα στον θείο,
μικρό μου μπρελόκ!

Αγαπημένοι Υπότιτλοι 1

Ασε τα ψόφια
και βουρ στο ψαχνό!

S.O.S. - Mme Sousou - Update 1

Την Παρασκευή η Σουσού πήγε να ζήσει με ένα ζευγάρι στο Καλαμάκι.
Την Κυριακή την επέστρεψαν γιατί διαπίστωσαν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με το σκυλί:
"Κατουριόταν από την χαρά της."

S.O.S. - Mme Sousou

Η πανέμορφη αυτή κοπέλα είναι η Μαντάμ Σουσού. Εγώ είμαι ο Νονός της σε περίπτωση που αναρωτιέστε. Την πήρε η κολλητή μου από ένα γείτονά της που δεν της φερόταν πολιτισμένα. Το σαββατοκύριακο η φίλη μου την πήγε στον κτηνίατρο και βρήκαν ότι κάποια δοντάκια είχαν τραυματιστεί μαζί με την γνάθο, προφανώς από κλωτσιά. Είχε τραυματιστεί και στο ματάκι.

Η φίλη μου της έκανε την σχετική θεραπεία με τον κτηνίατρο και τώρα έχει σχεδόν αναρρώσει. Την γνώρισα από κοντά και είναι μια απίστευτη κοπελίτσα, παιχνιδιάρα και αγαπησιάρα και απορώ πως αγαπάει ακόμα το είδος μας μετά από την άσχημη εμπειρία που της επιφύλασσε η ζωή. Είναι περίπου δυόμιση μηνών και ο γιατρός είπε ότι πρέπει να είναι κόλεϋ με κάτι άλλο. Δεν μας ενδιαφέρει η ράτσα. Αυτό που θα ήθελα είναι την βοήθειά σας να της βρούμε ένα σπίτι που θα έχει αγάπη και φροντίδα για να ξεχάσει αυτά που έζησε. Υπολογίζουμε ότι θα γίνει μετρίου μεγέθους.

Επίσης, στο σπίτι που ήταν υπάρχει και μια άλλη μικρή, σχεδόν τεσσάρων μηνών, μαύρη, που μου έκανε μεγάλη χαρά όταν με είδε να την κοιτώ από τον φράχτη του σπιτιού. Πρέπει να βρεθεί άνθρωπος και για εκείνη.
Αν είναι δυνατόν, ο τύπος έχει και μια άλλη σκύλα που μόλις γέννησε 9 μικρά. Δήλωσε ότι μόλις μπορέσει να της τα πάρει, θα τα αμολήσει στην χωματερή.

Αυτά δεν μπόρεσα να τα δω γιατί είχε σκοτεινιάσει.
Πείτε μου τώρα, ένας [ο Θεός να τον κάνει] άνθρωπος που μισεί τα ζώα, γιατί έχει 12 σκυλιά στο σπίτι του;
Το μάτι του CineStef έχει επικεντρωθεί στο θέμα και είναι λίγο πιο πριν την καταγγελία.
Εμένα με ενδιαφέρει να τακτοποιηθούν όλα από τα σκυλιά αυτά, ξεκινώντας από την Μαντάμ Σουσού.
Αν αγαπημένοι μου μπλόγκερς μπορείτε να βοηθήσετε, θα το εκτιμήσω ιδιαιτέρως!

Opera vs Tsonta

Χθες βράδυ είχα μια συζήτηση με τα μπλογκοπεράκια μου.
Το θέμα ήταν το γυμνό σε παραστάσεις όπερας και σκέφτηκα ότι κάποια πράγματα εμένα με κυνηγούν.
Η όπερα και η τσόντα.
Αυτά τα τα δυο πάντα μαζί. Πώς λέμε "στην μπανιέρα δυο-δυο"; Ε, κάτι ανάλογο.
Μπορεί κάποιοι από σας να έχετε διαβάσει το ποστ στο οποίο αναφέρω μια οπερατική [κατά κάποιο τρόπο] σκηνή σε μια τσόντα.
Ε, λοιπόν, κάτι ανάλογο έγινε και σήμερα.
Πολλοί ξέρετε ότι ένα μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει και με την μετάφραση "εκπαιδευτικών" κινηματογραφικών έργων, κοινώς τσόντες. Μου ήρθε και σήμερα το επόμενο εκπαιδευτικό.
Λέω στον εαυτό μου: Ω, θεοί, ας μην είναι ιταλικό! Οι ιταλοί δεν το βουλώνουν ποτέ! Ας μην είναι γάλλοι... όλο επικά με εκρήξεις και σκηνές τύπου ελικόπτερα α λα "Αποκάλυψη Τώρα" είναι. Ας μην είναι όπως Αμερική [με proforrra]. Θα μπουχτίσει το μάτι μου σιλικόνη!
Και, ω του θαύματος, τι να δω; Τα πρώτα 30 λεπτά, κλασικό ντάουν του ερθ μπάνγκα μπούνγκα μπάγκα!!!
Γιες!!!
Να όμως που είχα κλείσει τον ήχο του πισί!!!!
Τον άνοιξα... και καθώς το ζευγαράκι εκτελούσε το θεάρεστο αυτό έργο του... το πρόγραμμα της ηχητικής μπάντας απαρτιζόταν από τα εξής:

Άριες από τους "Αλιείς Μαργαριταριών" του Μπιζέ
και το Κοντσέρτο για Βιολί Νο.1 του Μπρουχ
[Που τυγχάνει να είναι ό,τι πιο αγαπημένο στον χώρο της κλασσικής.]

Τι άλλο να ζητήσει κανείς... και όπερα, και κλασσική, και τσόντα!
Άι λαβ δις τζομπ!

Άλλοι τα κρύβουν...

...κι εγώ...
Λοιπόν...

Η τούρτα...

...απιστέφταμπλυ ντελίσιους!
Note: Το γραπτό στο κέκι δεν έχει να κάμει με conceit on my part.

Ατάκες της βραδιάς:

Χρόνια σου πολλά!
[Φχαριστώ, είναι ήδη πολλά.]

Να τα 100-στήσεις!
[Φχαριστώ, κοντεύω.]

Πως αισθάνεσαι;
[25 για την 18η φορά.]

Παντού να σκορπίζεις της νιότης το φως...
[Της ποιας;]

Τα δωράκια:
Δατς ε σήκρετ!

Πόρισμα:
Η πραγματική μας περιουσία έχει κατατεθεί ανάμεσα από τα αυτάκια μας και πίσω από τα μάτια. Πέρα από αυτό... ο υπόλοιπος πλούτος φαίνεται στο χαμόγελο των ανθρώπων που έρχονται να σε αγκαλιάσουν για να βγάλουν φωτό μαζί σου.
Τα αποδεικτικά στοιχεία upon request.
[sinister smile here]
Άλλωστε, τι είναι τα γενέθλια;
Κάποιοι τυχαίοι αριθμοί γραμμένοι με μπλε μελάνι στην ταυτότητα και μια σούπερ αφορμή για πάρτυ και χαβαλέ!

Cyber τσικουδιές κερασμένες σε όλους/ες που σπαταλήσατε τον χρόνο σας διαβάζοντας την ανάρτηση αυτή ενός 43-χρονου μπέμπη!

Κλείνοντας τα 25...

...για την 18η φορά!

Σκέφτομαι ότι μετά από 43 χρόνια σ’αυτόν τον πλανήτη, ένα απλό post δεν είναι αρκετό για να εκφράσει κανείς τι είναι αυτό που αισθάνεται για την ζωή του και γενικά για τη ζωή την ίδια.
Για λεπτομέρειες, περιμένετε να εκδοθούν τα ηµερολόγιά µου.
[Εκδόσεις ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, τον Σεπτέµßρη του 2043. Η παρουσίαση και των 357 τόμων θα γίνει στο καλλιτεχνικό Café Au Lait. …Άσχετο.]

Πάντως, μετά από τόσα πολλά [ή λίγα – εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς] χρονιά εδώ...

Εν ολίγοις,
διαπίστωσα τα εξής:

Οι τιµές... ανεβαίνουν.
Οι µισθοί... καρδιογράφηµα του µακαρίτη.
Ο καιρός... τα δικά του.
Τα δάση… καμένα.
Η πολιτική... πού’σαι Αριστοφάνη να γράψεις αριστούργημα;

Η παλιά η γειτονιά... αγνώριστη.
Η νέα… σούυυυπεεεεερρρρρρρρρρ!
Οι γονείς... λεπτοί, μαυρισμένοι, ερωτευμένοι.
Το σπίτι... Πουφ! Πουφ! Σκόνη!

Οι φίλοι... αγαπημένοι.
Οι φίλες... το ίδιο.
Το Προσωπικό μου Πάνθεον... λατρεμένο!!!

Οι άνθρωποι... υπό μετάλλαξη.

Ο CineDog µου... εξακολουθεί νά’ναι ο οµορφότερος σκυλούνος στον κόσμο.
[Μαζί με τον Λέννυ]

Τα συναισθήματα... πληθαίνουν.
Οι συγκινήσεις... το ίδιο.

Οι Θεοί... 13.
Η μουσική... η γλώσσα τους.

Οι πρώην σχέσεις... θαυµάσιες [και μη] αναµνήσεις.
Η νυν... [blank]
Οι μέλλουσες... χε χε χε

Χιόνι… στο καμπαναριό.

Κι εγώ... ο CineStef!

------------------------

ΥΓ: Αυτό στη μυτούλα δεν είναι τούρτα.
Εκείνες τις μέρες είχα κάνει ελεύθερη πτώση στη σκάλα του σπιτιού.

Your Birthdate: September 7

Calm and understated, you struggle to express your love with words. Over time, your partner learns to recognize your passion by the actions you take. You're good at wooing someone slowly, without them even realizing it! [hee! hee! hee! How true!] Number of True Loves You'll Have: 1 [oh yeah?] Number of Times You'll Have Your Heart Broken: 2 [this is scary!] You are most compatible with people born on the 7th, 16th[aha!!!], and 25th of the month.

What Does Your Birth Date Mean For Your Love Life?

Σφουγγαρίζοντας με τον Αρουραίο

Starring: CineStef, Arouraios, with a cameo appearance by CineDog

Dedicated to the CineDog, who almost licked us goodbye today after being attacked by a vicious boxer in the street. CineDad came to the rescue and we got away with only a small hole at the back of CineDog's head. Much to CineDad's surprise, he discovered [he and the rest of the neighbourhood] that CineDog is a counter tenor.

CineStef adores Puccini, Boheme and Anna...

Αφιερωμένο στην Έλενα!!!

CineStef adores Τρεις Χάριτες

ENJOY!!!

CineStef adores Rockwell Blake

Aria: Terra Amica
Opera: Zelmira (1822)
Composer: Gioachino Antonio Rossini

Ok, like, how much air do this man's lungs hold?
I remember seeing this performance live on the air on February 29, 1992!
After watching this, we were all left gasping for air!!!
...and he just makes it look so easy!!!
Note: He hits a high Do after 13 seconds and then continues with coloraturas for another 10 seconds and all with one breath.
Enjoy even if you don't like opera!
Rockwell Blake is the ultimate male Rossini singer. No doubt about it!

Wanna see more?
Wanna hear him hold the last note for 19 seconds?
Press here!

YATTA! YATTA! YATTA!!!

Σήμερα έπεσα τυχαία στο βιντεάκι αυτό. Σκέφτηκα ότι αν οι τύποι ήταν Έλληνες, μάλλον το συγκρότημα θα λεγόταν... εμ... πώς να το πώ κόσμια... ΓΑ...Α!
Κι εννοείται ότι ΑΝ φορούσαμε τα φύλλα συκής, δεν υπάρχει πιθανότητα να τα συνοδεύαμε με τα ανοιχτόχρωμα βρακάκια.
Μια μικρή αλλαγή κλίματος...

...εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους
και συγκεκριμένα στον Μπέεεεεεεεεεεεε!!!

Πριν ένα Χρόνο...

...σας βρήκα πεταμένα σ'εκείνο τον κάδο σκουπιδιών.
Τότε ήταν που τρέξαμε όλοι να σας δώσουμε νερό και γάλα με σύριγγες και μπιμπερό.
Σας έφερα σπίτι και τρεις άνθρωποι ολημερίς κι ολονυχτίς τάιζαν, πότιζαν και μάζευαν ντόγκι ντου απ'όλο το σπίτι. Τώρα θα έχετε γίνει σκέτοι μαντράχαλοι. Αν ο δαίμων της μπλογκόσφαιρας μπορούσε να έρθει και να ψιθυρίσει στο αυτάκι του καθενός σας, θα σας έλεγε ότι ο CineDad σας σκέφτεται και σας αγαπάει ακόμα...
Ηρακλή, Porky, Chocolate, Black-Eye και Αρουραίε μου!

Καμιά φορά...

...αξίζει ν' αφήνει κανείς...
...άπλυτο τ'αμάξι!

Hell On Earth

Even…

…the Gods…

…are...

...sad…

Πήδα, CineDog! Πήδα!

Λοιπόν, τώρα που ο Κατοικίδιός μου βλέπει ένα βίντεο με τον Rockwell Blake, βρήκα την ευκαιρία να κάτσω και να μπλογκάρω λιγάκι.
Απόψε κατά τα μεσάνυχτα αποφάσισα να τον πάω μια βόλτα. Όλη μέρα ήταν με τη μούρη κολλημένη στον υπολογιστή για να μπακαπάρει τα αρχεία του μιας και πρέπει, λέει, να κάνει φορμάτ επειδή ο υπολογιστής του έχει, πώς το είπε τώρα, κρυολόγημα? Ίωση; Πάντως κάτι με μικρόβιο έχει να κάνει.
 Του περνάω το λουρί στο χέρι, το φοράω εγώ στο λαιμό και τον τραβάω τρέχοντας στην κατηφόρα. Ε, και τι που τράβηξα λόγο παραπάνω; Ε, και τι που γλίστρησε και κόντεψε να φάει την μούρη του μπροστά σε έναν περαστικό που λύθηκε στα γέλια;
Φτάνουμε κάτω στην πολύ χαριτωμένη παρκέτα της γειτονιάς και ξεκινάω τη βόλτα του. Πέρα από δυο-τρεις αστυνομικούς, ψυχή δεν υπήρχε. Άντε να περνούσε κάνα αμάξι. Α, είδα και ένα αδέσποτο!
Μα καλά, τόσο ξενέρωτα είναι τα άλλα σκυλιά της περιοχής; Ούτε ένα να έχει βγάλει τον κατοικίδιό του βόλτα; Μα τόση ζέστη πια; Ουφ!
Περπατάμε, λοιπόν, και απολαμβάνουμε τη βόλτα μέσα στη νύχτα.
Και ξαφνικά ακούω εκείνη την αποφράδα φράση...
"Πήδα, CineDog! Πήδα!"
Μα τι λες, ρε μεγάλε! Να πηδήξω νυχτιάτικα; Τι πράματα είναι αυτά; Μας βλέπουν και οι αστυνόμοι!
"Πήδα, CineDog! Πήδα!"
Τι να κάνω ο άμοιρος! Πήδηξα.
Πήδηξα μια! Πήδηξα δυο! Εκείνος σαν κολλημένο γραμμόφωνο!
"Πήδα, CineDog! Πήδα!"
Άντε, λέω, ας πηδήξω και πάλι. Ας του κάνω τη χάρη του ξενέρωτου [για να μην τον πω τίποτε άλλο και χάσετε πάσα ιδέα για μένα].
Θα πρέπει να πήδηξα τουλάχιστον 20 φορές απόψε.
Κάποια στιγμή, όταν μου είχε βγει η πίστη και η γλώσσα έξω, γυρνάω και του λέω...
Ρε συ, εσύ γιατί δε ρίχνεις κάνα πήδημα;
Σταμάτησε και μου πέταξε το βλέμμα της Αλέξις Κόλμπυ Κάρρινγκτον λίγο πριν σβήσει το More της στο shrimp cocktail.
Έβαλα τη μούρη κάτω και τον γύρισα στο σπίτι.
Καιρό είχα να ρίξω τόσο πήδημα.
Σας αφήνω να πάω για ύπνο. Με εξουθένωσε...
Και όπως θα έλεγε ένας αγαπητός φίλος:
Άσταδιάλα γιου σάλαμαμπίτς!
Δεν ξαναπηδάω τα γκαντάμιτ κάγκελα του πάρκου;
Σκύλος είμαι, ρε στούπιντ, όχι γαζέλα!

The next time, I wanna be a dog!!!

Περπατώντας στον Πειραιά σήμερα, έπεσε το μάτι μου στην βιτρίνα πολύ γνωστού καταστήματος. Εκεί είδα ότι είχαν εφαρμόσει την τακτική του live modeling στην βιτρίνα την ίδια. Αυτά τα models μάλλον τα είχαν φτύσει από τη ζέστη και προτίμησαν, αντί να στέκονται εκεί και να μοστράρουν φράκους, τουαλέτες και διάφορα αξεσουάρ, να την πέσουν στο πάτωμα και να απολαύσουν ένα πολύωρο υπνάκο κάτω από τον δροσερό αέρα του κλιματιστικού. Είμαι σίγουρος ότι ο υπεύθυνος του καταστήματος είδε τα μανεκέν να ρίχνουν τον ύπνο του Δικαίου, αλλά, τι καλός άνθρωπος, ούτε τα απόλυσε κι ούτε τα πέταξε κλοτσηδόν από το μαγαζί! Παρατήρησα όμως και κάποιους περαστικούς που στραβομουτσούνιασαν σαν είδαν τη βιτρίνα με τους δυο μόντελς. Να πιουν ξύδι! Μπράβο στο κατάστημα που κατανόησε ότι στη ζέστη δεν υποφέρουν μόνο οι άνθρωποι και ότι η παρουσία των μικρών μας φίλων δεν έθιγε το κύρος του καταστήματος. Τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα εγώ!

Χρόνια Πολλά!

Cinestef adores Puccini

"When we fall in love...
...we hear Puccini in our heads."
Streisand The Mirror Has Two Faces (1996)

A TE

Oh! quant' io t'amo, o quanto
In me forte è il desio,
Forte è il desio,
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.

Da te così lontano
Io soffro, io soffro assai:
Né pace io trovo mai
Perché troppo è l'amor!

[Ah!]

Oh! quant' io t'amo, o quanto
In me forte è il desio,
Forte è il desio,
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.
Di stringerti al cuor mio,
Di farti palpitar.

Da te così lontano
Io soffro, io soffro assai:
Né pace io trovo mai
Perché troppo è l'amore
Troppo è l’amor.

O mia vittoria, o mio tesoro,
O bene mio, o mio sol pensiero,
E dammi un bacio e il mondo intiero,
E mi farai tutto obbliar.
E dammi un bacio e il mondo intiero,
E mi farai tutto obbliar.

O mia vittoria, o mìo tesor sarà,
O bene mio, o mio sol pensiero,
E dammi un bacio e il mondo intiero,
E mi farai tosto obbliar.

A TE, όπως μας το έγραψε ο Puccini,
κι όπως μας το τραγούδησε ο Domingo.
Για τον PARSIFAL και την GLORI

Doggie Doo

Επιτέλους! Επιτέλους σηκώθηκε από το γραφείο του και πήγαμε μια μεγάλη βόλτα! Αμάν αυτό το παιδί. Πραγματικά πιστεύω ότι το έχει παρακάνει. Μα ποιος άνθρωπος στα λογικά του κάθεται αυγουστιάτικα και δουλεύει; Και μέρα-νύχτα κιόλας!
Τέλος πάντων. Σήμερα με μεγάλη μου χαρά τον είδα να σηκώνεται από τον υπολογιστή και να ετοιμάζεται για να τον πάω βόλτα. Τι χαρά! Πήρα την κατηφόρα και τον τραβούσα από πίσω με το λουρί. Είπα μιας και τελευταία δεν τον πολύπηγαίνω βόλτα, ας τον τραβήξω λίγο στις γειτονιές και στο πάρκο.
Άκουσον! Άκουσον! Αντάμωσα και ένα σκύλο με τρία πόδια! Τι συμπαθητικό πλάσμα! Ούτε καν χρειάζεται να σηκώσει το ποδαράκι στο δέντρο! Πραγματικά τον ζηλεύω! Ο δρόμος ήταν έρημος και το πάρκο σχεδόν άδειο. Παράδεισος σας λέω η Αθήνα!
Πολύ ζόρικος βρε παιδιά ο Κατοικίδιος μου. Τον τραβάω, τον τραβάω, αλλά ποτέ δεν θέλει να με ακολουθεί. Εγώ πάντως τον έλυσα από το λουρί του και τον άφησα να κάτσει στο παγκάκι και να κάνει ένα τσιγάρο. Κάθισε μπροστά σε μια εκκλησία και την κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα. 9.5 χρόνια δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό το παιδί.
Εγώ πάντως την καταβρήκα! Πότιζαν στο πάρκο και είχε γεμίσει ο κόσμος μια υπέροχη και λατρεμένη λασπούλα! Ε, τι να κάνω κι εγώ ο δόλιος; Να μην μπω να κάνω λίγο λασπόλουτρο; Τόση ζέστη κάνει! Μπήκα! Και όχι μόνο μπήκα, και τούμπες έκανα, και το φχαριστήθηκα κιόλας! Παράδεισος λέμε! Και το καλύτερο, αυτό που με ξετρελαίνει… μετά το λασπόλουτρο λατρεύω να τρέχω γύρω-γύρω και να αφήνω πατούνια παντού καθώς [πάντα] φροντίζω να τινάζομαι δίπλα του! Να δείτε τη μούρη του!
Κάποια στιγμή είπα να τον γυρίσω στο σπίτι. Αυτή η λάσπη είχε αρχίσει να στεγνώνει πάνω μου και με γαργαλούσε. Έφερα, που λέτε τον Κατοικίδιο σπίτι και περίμενα να ανοίξει την πόρτα! Χε χε χε
Και τότε ξεκίνησε το πανηγύρι! Παίρνω φόρα και ρίχνω ένα σάλτο στο κρεβατάκι μου και το κάνω καλοκαιρινό! Αλλά να που πήρε το μάτι μου και το φρεσκοστρωμένο κρεβάτι του Κατοικίδιου! Εκανα Πάσχα σας λέω! Τι όμορφα και δελεαστικά κίτρινα σεντονάκια! Καλά όταν τα περιποιήθηκα δεν ήταν καθόλου κίτρινα, αλλά με νοιάζει; Όοοοοοοοχι!
Τον άκουσα που ξεστόμισε κάποιες λέξεις που μου ήταν άγνωστες, αλλά μόνο από τον τόνο της φωνής του, που είχε πάει πάνω από το πεντάγραμμο, κατάλαβα ότι δεν μου έκανε recite poetry.
Στην μπανιέρα είχε πλάκα. Άρχισε να ξεκολλάει η λάσπη και να ρέει από πάνω μου σαν φρέσκο Milko! Τι χαρά! Τινάχτηκα ουκ ολίγες φορές. Το Milko πιτσίλησε τοίχους, πατώματα… τον Κατοικίδιο… Τι ωραία που πέρασα!
Περίμενα πολλή ώρα για να πάει να ξεκινήσει τη δουλειά του καθισμένος έξω στην βεράντα με τον υπολογιστή του [Λέει ότι ζεσταίνεται πολύ στο γραφείο του] και επιτέλους με άφησε ήσυχο να κάνω κι εγώ το μπλόγκινγ μου!
Ελπίζω να καταφέρω να τον πάω πάλι μια ανάλογη βόλτα σύντομα.
Κρίμα να ποτίζουν το πάρκο κάθε μέρα και να πηγαίνει χαμένη τόση λάσπη!

What's in a name...

Your Name Is Damn Sexy! :) Your name scored 158 in the "How Sexy Is Your Name Test"

How Sexy Is Your Name?

Το Καλοκαίρι Τώρα...

Μιας και είμεθα μέσα στο κατακαλόκαιρο...
Αφιερώνω σε όλους και όλες σας αυτό το προπολεμικό τραγουδάκι από τον δίσκο, "Ο Πρωταθλητής" (1975), του Θέμη Αντρεάδη.

Η Πορφυρή Γλώσσα Του Καΐρου

Είμαι κυνηγός. Είμαι θύτης. Είμαι άγριος, πολεμιστής, γενναίος και θαρραλέος.
Είμαι σκύλος. Κυνηγόσκυλο.
Μπορεί να έγινα του σαλονιού, αλλά μέσα μου κυλά το αίμα των προγόνων μου.
Κάθε μου κύτταρο φέρει τα γονίδια των παππούδων μου που κυνήγησαν αλεπούδες
και πάπιες στις λίμνες και τα δάση της Αγγλίας και της Ισπανίας.
Των παππούδων μου που διακόσμησαν με την παρουσία τους τις αυλές βασιλιάδων,
λόρδων και βαρόνων, κι έχουν πλουτίσει τις υπηρεσίες καλλωπισμού της σημερινής κοινωνίας.

Ε, και τι που μένω στην Κυψέλη δηλαδή; (Άσχετο.)
Μπορεί να μην είμαι με τους λόρδους και τους βασιλιάδες, αλλά έχω
δημιουργήσει μια αυτοκρατορία, ένα βασίλειο, το μικρό μου βασίλειο, σε ένα διαμερισματάκι
το οποίο προστατεύω από εισβολές κατακτητών, πειρατών κι άλλων εχθρών.

Δεν περίμενα όμως να απαντήσω στο κάλεσμα του καθήκοντος μια Τρίτη βράδυ την
ώρα που ο Κατοικίδιός μου καθόταν στον υπολογιστή του (???) και μετάφραζε.

Εκείνη τη στιγμή ήταν που ξεκίνησε ο πορφυρός μου εφιάλτης.
[Αν αγαπητέ αναγνώστη ή αναγνώστρια αναρωτιέσαι πώς αναγνώρισα το πορφυρό το
χρώμα, να μην αναρωτιέσαι. Το αναγνώρισα, τελεία και παύλα.]

Ξαπλωμένος στο υπέρ-αναπαυτικό μου ανάκλιντρο, με τ'αυτιά απλωμένα
(στέγνωναν μετά από μια γρήγορη χένα για ανταύγειες και όγκο),
παρακολουθούσα μια ταινία του Γούντι Άλλεν.

Και τότε την είδα.

Το μάτι μου το τίμιο, που ελέγχει τα πάντα κι ας φαίνεται κοιμισμένο, την
είδε να περιπατεί στα ιερά εδάφη του βασιλείου μου.
Πώς τόλμησε; Πώς πέρασε τους φρουρούς και τον δράκοντα κάτω στην πύλη!

-«Φρουροί! Φρουροί! Μα τι να έγιναν; Έχει μήπως Ολυμπιακό στην τηλεόραση;
Μήπως δείχνει την Πάμελα Άντερσον;
Πρωί-πρωί στην αναφορά κι απολύεστε!»

Αν πρέπει να γίνει κάτι σωστά, πρέπει να το κάνω εγώ, ο ίδιος.
Αυτή ήταν η σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου εκείνη την ώρα.

Την πλεύρισα δυναμικά έτοιμος ν'αντιμετωπίσω το χειρότερο.
Μπορεί και να οπλοφορούσε.
Με κοίταξε με τα μάτια του ερπετού. Ανατρίχιασα. Πολύ ανατρίχιασα!

«Τα χαρτιά σου, καταραμένο αιλουροειδές!»
-«Μιά-ου.»

-«Μιά ποια; Τι μου λες; Μίλα! Ποια είσαι και τι θέλεις;»
-«Μια-α-α-α-α-ού!»
-«Μιά-ου; Μήπως εννοείς την Μία; Την ξέρεις; Τώρα την έβλεπα στην τηλεόραση.
Ποία η σχέση σου με την Μία;»
-«Πού-ρρρρρρρρρ.»
-«Φτου σου! Δεν ντρέπεσαι λιγάκι; Αγενεστάτη!»

Την είδα αμήχανη, έτοιμη να χιμήξει. Αυτά τα μάτια που δεν μπορεί να τα
εμπιστευτεί κι ο Θεός ο ίδιος, ανοιγόκλειναν ρυθμικά, εκνευριστικά.
Ήξερα ότι θ' ακολουθούσε θερμό επεισόδιο.

Μέσα απ'τα σωθικά μου το αισθάνθηκα ν'ανεβαίνει.
Διαπέρασε το διάφραγμα, τους πνεύμονες, το λαρύγγι και....

-«Γγγγγγγγγγγγάααααααααααουουουουουουουουουου!»
-«Μιά-ου!»

-«Γά-ου!»
-«Μιά-ου!»

-«ΓΑ-ΟΥ!»
-«Χιςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς!»

«Χις; Χις!» Ξέρει και ξένες γλώσσες! Προσπαθεί να με μπερδέψει. Να μ'αποσυντονίσει!
Προσπάθησε να πετάξει το παλτό που φορούσε, αλλά δεν τα κατάφερε!
Είχε κολλήσει πάνω της σαν το φονικό δέρας που σκότωσε τον Ηρακλή!

Καλά να πάθεις καταραμένε εχθρέ!
Και τότε προσπάθησε να αποδράσει. Εισέβαλλε στο παλάτι κι έτρεξε στο ανάκλιντρο.
Μου βεβήλωσε τον ιερό μου χώρο!

-«Θα το πληρώσεις αυτό! Πολύγλωσσο και μαλλιαρό κτήνος!»

Εκείνη τη στιγμή συγκέντρωσα όλες μου τις δυνάμεις. Πήρα βαθιά αναπνοή.
Συντόνισα τα τάντρα μου κι ετοιμάστηκα να επιτεθώ.

Φαντάστηκα τον εαυτό μου να χώνει τους κυνόδοντες στην ράχη της και να
σφίγγει γερά. Εκείνη να εκλιπαρεί, αλλά εγώ χωρίς οίκτο. Χωρίς έλεος!
Κι επιτέθηκα.

Δυστυχώς, η φαντασίωση κατανάλωσε κάποιο χρόνο τον οποίο εκείνη
εκμεταλλεύτηκε. Πρόλαβε κι έγινε Λούης.

Την βρήκα να κρύβεται στα πόδια του Κατοικίδιου δίπλα στον υπολογιστή.
Ο Κατοικίδιος σε κατατονική κατάσταση απείχε απ'τα τραγικά αυτά συμβάντα.
(Ως συνήθως όταν γράφει ή σερφάρει στο Διαδίκτυο.)

Της χίμηξα! Αποδείχθηκε άξιος εχθρός, σβέλτος κι αεικίνητος.
Άλλο τόσο κι εγώ!

Η σύγκρουση αυτή μετέτρεψε το βασίλειο σε πεδίο μάχης. Αποφάσισα να θυσιάσω
το ίδιο μου το βασίλειο προκειμένου να την πιάσω και να την οδηγήσω ο ίδιος
στην λαιμητόμο!

Κρύσταλλα ράγισαν.
Πιάτα έσπασαν.
Μαξιλάρες σκίστηκαν.
Πούπουλα γέμισαν την ατμόσφαιρα και τα ρουθούνια του Κατοικίδιου.
Δίσκοι γρατσουνίστηκαν.
Βιβλία τσαλακώθηκαν.
Καρέκλες αναποδογύρισαν.
Τούφες γούνας ξεριζώθηκαν.
Δόντια εκτοξεύτηκαν από σαγόνια.
Στάλες αίματος ράντισαν τα απλωμένα λευκά που αβοήθητα και νωπά κρεμόταν
στις βασιλικές μου απλώστρες.
Σωθικά κόλλησαν στα ταβάνια και στις ταπετσαρίες.
(Καλά, καλά, δεν ξεκοιλιαστήκαμε κιόλας. Για να δημιουργήσω ατμόσφαιρα το
έγραψα.)
Νύχια μυτερά διείσδυσαν στις ωμοπλάτες μου.
Ναι, κατάφερα κι έχωσα τους κυνόδοντες στο ένα της πατούνι!
Και τέλος, λαχανιασμένοι και τραυματισμένοι κι οι δυο, καταλήξαμε στο βάθος
μιας ντουλάπας.

Ιδρώτας κι αίμα, έσταζαν στα κρεμασμένα ρούχα.
Οι γούνες με τούφες ν'αγνοούνται..
Κουράστηκε εκείνη. Κουράστηκα κι εγώ.
Την στρίμωξα όμως. Είχα το πάνω χέρι. Ήμουν κυρίαρχος.
Η ζωή της κρεμόταν από τους κυνόδοντές και την θέληση να της τερματίσω την
ύπαρξη.

Κι εκεί, μέσα στο ημίφως, για πρώτη φορά, κοίταξα στα πορφυρά της ματάκια. Τα
μικρά, παιχνιδιάρικα και ολίγον αλλήθωρα, που με κοιτούσαν με μια ζεστασιά που
έκανε όλη μου την ξηρά τροφή να χορέψει ζεϊμπέκικο στο στομάχι σαν μικροί
χορευτές σε πίστα σκυλάδικου.

Έτρεμε εκείνη. Και ξέρετε κάτι;
Έτρεμα κι εγώ.

Η υγρασία απ'την μυτούλα της ύγραινε την δική μου.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου, μού'ρθε να σηκώσω το ποδαράκι και να ραντίσω το
παρελθόν και τους προπάππους μου.

Την κοίταξα στα μάτια. Την έσφιξα πάνω μου.
Ακολούθησε κι εκείνη, αν και μου κάρφωσαν μερικά νυχάκια στην πλάτη.
(Το παράβλεψα.)

Και τότε όλη μου η ύπαρξη μεταλλάχθηκε καθώς με κοίταζε επίμονα.
Κι ούτε είχε προλάβει να μου πει τ'όνομά της.

Αμέτρητες οι απώλειες.
Πέντε μέλη του υπηρετικού προσωπικού νεκρά.
Άλλα δυο τραυματισμένα, το ένα σε κρίσιμη κατάσταση.

Θα βάλω τα δουλικά να συμμαζέψουν το βασίλειο.
Ακόμα δεν έμαθα τη γλώσσα που μιλάει. Ποσώς μ'ενδιαφέρει.

Με τις πράξεις και το χαμόγελό της, δημιουργήσαμε μια νέα γλώσσα που
αποτελείται από τέσσερις και μόνο λέξεις.

Αυτές μας αρκούν:

«Μέικ λάβ, νοτ γουόρ!»

©2007

Υ.Γ.: Κάιρο; Ποιητική αδεία!

Sunset...

Today's sunset was... especially beautiful!

Dedicated to the greatest counter-tenor alive today... F!

Μαγιώ, Συλλογή Καλοκαίρι του 60κάτι

Μπορεί ο μικρός στις φωτό να είναι κατσούφης.

Μπορεί να είναι κοκαλιάρης.

Μπορεί να φοράει ένα άκρως ντεμοντέ μαγιουδάκι.

[βλέπετε λεπτομέρεια με κορδονάκι και το μισό ποπέτο έξω…]

Αλλά στο χέρι κρατάει κι ένα κουτάλι γιατί από τότε ήθελε να καταβροχθίσει τη θάλασσα.

Χέρι-χέρι περπατάμε εδώ και χρόνια μαζί. Βαδίζουμε προς το Άγνωστο παρέα.

Και μαζί κολυμπούμε στις παραλίες του κόσμου.

Ποτέ δεν τον βαριέμαι και ποτέ δεν καυγαδίζουμε.

Πάντα θα του κρατώ το χέρι…

…είναι η καλύτερη παρέα και ο καλύτερος συνοδοιπόρος.

*** Αφιερωμένο στον Ίκαρο του οποίου το φτερούγισμα ήταν η αφορμή γι’αυτήν την ανάρτηση.

ΥΓ: Μιας και το ποστ αυτό εξελίχθηκε σε μπλογκοπαίγνιο, δεν θα ρίξω την μπάλα σε συγκεκριμένα άτομα, απλά θα ήταν όμορφο να βλέπαμε κι άλλες φωτό μπεμπέ με κουβαδάκια, μαγιουδάκια σε θάλασσες και παραλίες άλλων δεκαετιών, χαμένων σε κουτιά και φωτογραφικά άλμπουμ, αλλά αενάως αποτυπωμένες στα προσωπικά χρονικά της μνήμης μας.