Tuesday 3 July 2007

'Tis funny what love does to the human brain...*

*Αυτό το post υπάρχει και στο άλλο μου blog. Το μετέφερα κι εδώ γιατί ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Αυτά τα δυο μηνύματα βρίσκονται βαμμένα στην άσφαλτο στον δίπλα δρόμο.
Λες να φτάσω κι εγώ σε αυτό το σημείο να κάνω τέτοιες τρέλες;
Θαυμάζω το κουράγιο του ανθρώπου που το έκανε αυτό όμως.
Μόνο στον κινηματογράφο βλέπουμε κάτι τέτοια.

Φίλε άγνωστε, πριν το νερό της βροχής,
οι ρόδες των αυτοκινήτων,
τα αδιάφορα βλέμματα των περαστικών
και η φθορά του χρόνου
σβήσουν τις δυο εκφράσεις της αγάπης σου αυτής,
εύχομαι η επιλογή της καρδιά σου να διάβασε
και να εμπέδωσε το μήνυμα που του/της στέλνεις.
Αλλιώς, πάρε τη μπογιά και τα πινέλα κι έλα από εδώ ένα βράδυ να πάμε να γράψουμε κι άλλα μηνύματα στην άσφαλτο σε κάποιο άλλο μέρος της Αθήνας...

9 comments:

Κώστας said...

Νομίζω ότι είχα προλάβει να το δω και μου είχε μείνει.

g for george said...

Νομίζω πως για όποιον κι αν το είχαν κάνει αυτό, θα έμενε για πάντα χαραγμένο στο μυαλό. Δεν θα ήταν απλά μια μοναδική αίσθηση; να περνάς και να βλέπεις κάτι που έχουν γράψει με τόση αγάπη για σένα. Φοβερό..

Cinestef said...

@g for george
Κάθε βράδυ περνούσαμε εγώ κι ο μικρός από τον διπλανό δρόμο και βλέπαμε τα λόγια αυτά βαμμένα στην "άσφαλτο".
Ζήλεψα αυτόν/η που είχε το θάρρος και την έντωνη αγάπη/έρωτα που αισθανόταν για να το κάνει αυτό... κάτι που δεν έχω εγώ το θάρρος να κάνω.
Ζήλεψα εκείνον/η για τον/την οποίο/α γράφτηκαν αυτά τα λόγια... κάτι που δεν περιμένω κανέναν να γράψει για μένα.
Απλά ελπίζω ο/η παραλύπτης του μηνύματος να, τουλάχιστον, εκτίμησε την πράξη αυτή στην περίπτωση που δεν ανταπόκρίθηκε.

Αλεξάνδρα said...

Είδες τι όμορφα που είναι τα χρώματα της αγάπης;

Όταν απουσιάζει η θωράκιση του εγωισμού πόσο κόκκινη γίνεται η αγάπη;

Γίνεται λέξεις σε έναν δρόμο... που οι περαστικοί ζηλεύουν και θα ΄θελαν γι αυτούς να είναι γραμμένο...

Φιλιά

Ε.Α. said...

egw tha egrafa:
thelw diakopes!
care to join?
kalimera CineStefanito! :)

Cinestef said...

Kalimera Espessionistito!

Xairetismata apo to Sounio!

γιάννης φιλιππίδης said...

Ψάχνω τις κούτες με τα πινέλα μου.

Καμιά κίνηση η πράξη που μαρτυράει αγάπη, δεν μπορεί να είναι λανθασμένη, υπερβολική…
Πολλές καθυστερημένες καλησπέρες…στέφανε, ο γιάννης...

maya said...

κι αν δεν το είδε ο/η παραλήπτης/ια, ας πρόσεχε! Ωραία φάση, ολόφρεσκη. να φέρω χρώματα?
χ

Cinestef said...

Γιάννη βρες τα πινέλα!!!

maya, φέρε χρώματα έτνονα, φοσφοριζέ...

Προτείνω να πάρουμε τους δρόμους και να γράψουμε με μεγάλα γράμματα στην άσφαλτο μπροστά απ'όλα τα σπίτια των αγαπημένων μας αυτά που θέλουμε να τους πούμε!

Υπάρχει κανείς που μπορεί να μας το καταλογίσει;

Και μη μου πει κανείς ότι είναι defacing public property...

Είμεθα άνθρωποι που αγαπάμε!
Είμεθα άνθρωποι που αισθανόμαστε έντονα!
Άντε, μην τα πάρω στο κρανίο τώρα και αρχίσω να παραγκέλνω νέον και γιγαντοαφίσες!!!
Ταράχτηκα τώρα! Με αφορμή αυτό το comment... πάω να γράψω νέο post...
Μελωδικό και αφιερωμένο...